نه که این شعر فقط مدح و ثنایش باشد
آخرین نامه ی سربسته برایش باشد
مثل آن لحظه ی فردای خدافظی اش
که به مُهرِ لبِ خاموش دعایش باشد
رفتنش سخت ولی مُهرِ زمان بدرقه اش
تا فراموشیِ ما حکم دوایش باشد
باقی اش سهم نهان گشته چو دردفتر عشق
کاش ته مانده این عمر بقایش باشد
۲۷ مرداد ۱۴۰۲
