بعد مدتها اومدم شب خونه مامانم بخوابم..

وااااااای اسی عزیز چقدر درکت کردم منم چند روز رفتم خونه پدر و مادرم، تا یه جمله میگفتم بابام تمام تلاششو میکرد که عکسشو ثابت کنه یعنی ثابت کنه من نفهمم و اشتباه میگم. یادم افتاد به دوران مجردیم که بخاطر اینکه با بابام بحثم نشه کم حرف و بی اعتمادبنفس  و منزوی شدم. اصلا نمیتونم اونجا صحبت کنم نمیدونم چرا پدرم اینطوری میکنه خیلی رو اعصابمه

میدونی دوست عزیز تا تو شرایط نباشی نمیشه گفت ناشکری هست. من خودم یه مادرم میبینم به خاطر شرایط اخلاقی و رفتاری که همسرم تو زندگی  رقم زده و عشقی که نثار دخترم نمیکنه  جو خونه خیلی سنگینه. و مطمئن هستم با تمام عشقی که به عنوان مادر به دخترم میدم باز دخترم یه روز گله میکنه به خاطر جو سنگینی که بزرگ شده. البته من نمیزارم دخترم هیچ کمبودی داشته باشه چه مالی چه احساسی ولی خب هیچ وقت اینها باعث نمیشه کمبود محبت پدرش رو در آینده فراموش کنه. و اگر به زبون بیاره نمیشه گفت ناشکر هست چون واقعیت رو در آینده بیان میکنه که با تمام وجودش حس کرده...

شاید فقط منی که هر دو رو تو بچگی از دست دادم بفهمم این ناشکریه نه شما

درسته چون تقدیر باعث شده که کنارت نباشن کاملا قابل درکه .من خودم پدرم که بهترین بود رو از دست دادم و الان فکر میکنم آدم باید پدر داشته باشه هر چند یه پدر بد. ولی اونی که پدر بدی داره بلعکس فکر میکنه. شاید آرزوی نداشتن پدر تو ذهنش نباشه ولی زندگی کردن کنار پدر بد رو هم نمیخواد. حس شما و منی که از داشتن پدر محروم شدم خیلی متفاوت با بقیه س. مثلا من هیچ وقت نمیتونم از دخترم توقع داشته باشم پدرش رو به اندازه ای که من پدرم رو دوست داشتم ، دوست داشته باشه. برای همین میگم حس استارتر از این تاپیک رو فقط خودش میتونه درک کنه و کسانی که حس مشترک دارن....

منم مامانم خیلی زن خوبیه ولی بشدت غر غرو هست تو مجردی برام عادی شده بود غرغر هاشو نمیشنیدم الان که میرم خونش اصلا تحمل غر غر ندارم تازه دارم میشنوم