عاقبت خاك شود حسن جمال من و تو
خوب و بد مي گذرد واي به حال من و تو
قرعه امروز به نام من و فردا دگري
مي خورد تير اجل بر پر و بال من و تو
مال دنيا نشود سد ره مرگ كسي
گيرم كه كل جهان باشد از آن من و تو….
هر مرد شتربان اویس قرنی نیست
هر شیشه ی گلرنگ عقیق یمنی نیست
هر سنگ و گلی گوهر نایاب نگردد
هر احمد و محمود رسول مدنی نیست
بر مرده دلان پند مده خویش میازار
زیرا که ابوجهل مسلمان شدنی نیست
جایی که برادر به برادر نکند رحم
بیگانه برای تو برادر شدنی نیست…
اگر دستم رسد بر چرخ گردون
از او پرسم که این چین ست و آن چون
یکی را میدهی صدناز و نعمت
یکی را نان جو آلوده در خون
راهی به خدا دارد خلوتـگه تنـهایی
آنجا که روی از خود آنجا که به خود آیی
هر جا که سری بردم در پــرده تو را دیدم
تو پرده نشینی و من هـرزه ی هر جایی
دیگران چون بروند از نظر دل بروند
تو چنان در دل من رفته که جان در بدنی
دانی که چرا دار مکافات شدیم؟
ناکرده گنه چنین مجازات شدیم ؟
کشتیم خرد، دار زدیم دانش را
دربند و اسیر صد خرافات شدیم
آن شب که دلی بود
به میخانه نشستیم
آن توبه صد ساله به پیمانه شکستیم
از آتش دوزخ نهراسیم
که آن شب
ما توبه شکستیم ولی
دل نشکستیم !
ما مدعیان صف اول بودیم
شهدا را از آخر مجلس چیدند
مردان حقیقت که به حق پیوستند
از قید تعلّقات دنیا رستند
چشمی به تماشای جهان بگشودند
دیدند که :دیدنی ندارد، بستند !
تا اول و آخر سفر، باختن است
در بازی عشق، برد در باختن است
از پیکر بی‌سرم تعجب نکنید
سرباز شدن برای سرباختن است
