احساس میکنم بچه بدی هستم براشون. غیر عادی ام. همه بچه ها موفقن به جز من برام زحمت کشیدن کلی از خودشون گذشتن ولی من نتونستم آرزوهاشونو برآورده کنم. دوست داشتن تیزهوشان درس بخونم من قبولم شدم اونجا ولی موندگار نبودم تو اون مدرسه خیلی اذیت میشدم😔😔امروز مامانم رتبه های برتر کنکور دید اه کشید گفت کاش از بچه شانس داشتم. به خدا دست خودم نیست از سر تنبلی هم نیست فقط نمی‌دونم چرا اصلا برای خودم رتبه کنکور مهم نیست حتی دوست دارم برم دانشگاه ازاد. اونقدر ناراحتم که خانوادم بهم افتخار نمیکنن فقط آرزوی مرگ دارم😔 مامانم همش میگه تو اینده خوبی نداری چون درسخون نبودی.
تو طبیعی هستی
متاسفانه مادر پدرت دارن اشتباه می کنن که انتظار بیش از حد توانایی شما دارن
توقع زیادی ازت دارن
درس اگ خیلی راحت بود پدر مادرت خودشون‌پرفسور میشدن😐
نمیگم بده ها..خیلی ام‌خوبه ولی رتبه برتر اوردن و خیلی خیلی موفق بودن کار هرکسی نیست ک ادم از بچه اش انتظار داشته باشه
ارزوها و کادهای نکرده خودشون رو در تو دنبال میکنن
تو با استعداد و علاقه ات پیش برو وموفق بشو اونوقت نظر شون عوض میشه
برای این رتبه برای خودت مهم نیست چون میخوای فقط رضایت و تایید پدرو مادرت رو جلب کنی
عزیزم این کارو نکن تو مسئول آرزو های پدرو مادرت نیستی تو باید احترام اون هارو نگه داری بهشون محبت کنی ولی نباید خودتو نادیده بگیری
راهی که فکر میکنی درسته رو انتخاب کن، بهش برس موفق که شدی همین پدر و مادرت بهت افتخار می کنن!
انقدر خودت رو تحت فشار نزار تو قابلیت ها و توانایی هایی داری که هنوز نمیشناسیش
ممنونم که راهنماییم میکنید. من فقط نی نی سایت میام برای درد دل و راهنمایی 🙏❤️ حقیقتا ادم بی خاصیت تنبلی نیستم هدف زیاد دارم ولی هدفم تو رتبه برتر بودن کنکور نیست.. خانوادم میگن هدف یعنی فقط درس خوندن تو دانشگاه های خوب تهران. جز این هیچی جز سیاهی در انتظارت نیست
لطفا اینو تو مغزت فرو کن
تو کار بدی نکردی
تو بهترین دختر برای اون ها بودی و هستی
انقدددر مهربونی که غصه ی ناراحتی مادرت رو میخوری، ناراحتی ای که تو هیییییچ نقشی در اون نداشتی!
عزیزم! تو تمام تلاشت رو کردی و چیزی که والدینت خواستن نشدی! و اون ها دارن غصه ی آرزوشون رو میخورن که از طریق شما بهش نرسیدن!
ببینم میتونی این همه حس و حال بد رو از خودت دور کنی؟
راه خودت رو پیش برو!
ببین خودت چی میخوای؟
من دوتا خواهر دیگه دارم، به خاطر اشتباهات پدرم و انتظاری که از بچه هاش داشت، خواهربزرگترم متاسفانه رفت رشته ای که اصلا دوسش نداشت!!
بعد از ۱۰سال بعد ازدواج و بچه داری رفت سراغ رشته ای که میخواست! بله روانشناسی! و از اول شروع کرد! و چقدر با آه و غم بامن صحبت میکرد که این بابا بود که نذاشت من مسیر خودم رو طی کنم و ۱۰سال عقب افتادم!!
اون موقع که میخواستم تربیت معلم انتخاب کنم پدرم مخالف بود ، چون اون موقع زیاد معلمی جایگاه نداشت و کمبود شغل نبود
وای الان همش میگه تو منو روسفید کردی
من راهی که یقین داشتم درسته رو انتخاب کردم تلاش کردم موفق شدم و پدرم تو کل فامیل افتخار میکنه بهم
حال خوب رو همین الان بهش دست پیدا کن😊
موفقیتم بهش میرسی ان شالله
تو خیلی خوبی خیلی عزیزم
مطمئن باش مادرو پدرت بهت افتخار می کنن مطمئن باش عاشقتن و دلیل سختگیریاشونم به خاطر خودته
عزیییزم
راه خودت رو پیدا کن و برو... الهی که خدا کمکت کنه بهترین مسیر رو پیدا کنی
ارسال نظر شما
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
37 ثانیه پیش
39 ثانیه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های امروز
