سلام حرفام خیلی طولانیه که اگه بخام بگم کتاب میشه پس خلاصه میگم.. دوسالی میشه ازدواج کردیم یه چند ماهه اول زندگی مستقل و جدا از خانواده شوهر بودم و زندگی دونفره خیلی برام آرامبخش بود ولی بعد چند ماه بخاطر شرایط مالی شوهرم مجبور شدیم با خانواده شوهر یجا زندگی کنیم اونم جای دور (هر دو خانواده از محل زندگیشون به یه جای دیگه اسباب کشی کردیم) ولی من کسیو اینجا ندارم جایی هم اینجا نیس بری بگردی حالا مشکلات با خانواده شوهر نشستن جای خود و همین موضوعا باعث شده روز ب روز افسردگی بگیرم از طرفی پدرشوهرم زیاد خونه نشین نیست و بخاطر کار هر چند وقت میره یجای دور منو شوهرمم با مادرشوهرم میمونیم اینجا ولی این شرایط زندگی(که با مادرشوهرم میمونیم) خیلی منو اذیت میکنه راحت نیستم با شوهرم و بخاطر همین زیاد باهم صمیمیتی نداریم و منم که هر روز فکروخیالم اینه چطوری از اینا جدا شیم دیگه خسته شدم میشه راهنماییم کنید چیکار کنم که از این فکروخیال خلاص شم
مادرشوهرت بداخلاقه؟؟
عزیزم وقتی میدونی مجبوری یه مدت این شرایط رو تحمل کنی پس با خودت کنار بگو یه مدتی میگذره از زندگیت لذت ببر برو پارک بیرون با مادرشوهرت دوست باشین تا ان شاءالله مشکلت حل بشه برید از اونجا
خب عزیزم پس مشکل چیه؟🥺
منم عروس راه دور شدم
من هم از خانواده خودم خیلی دورم
از خانواده شوهرمم دورم اما کمتر
بیشتر میرم خونه پدر شوهرم اینا
شغل شوهرمم یطوریه هی اینور اونوره بیشتر اوقات تنهام
اما بخاطر زندگیم و شوهرم باید صبور باشم
میدونی جدا هم کع بشی هیچی بهتر نمیشه زندگی بعد جدایی هم سخته
۴ماه عروسی کردم
هنوز بعد عروسیم خانوادمو ندیدم...
منم خانوادمو هر ماه نهایتش دوبار ببینم یا نبینم هست گلم و اینکه میشه بگی زندگی بعد جدایی کجاش سخته؟؟ یه چند موردشو بگی مثلا من چون با مادرشوهرم میشینیم زیاد با شوهرم نمیتونیم صمیمی بشیم یا دوتایی باهم جایی بریم خریدی،گردشی چون همش باید چهار چشم مواظب مادرشوهرم باشیم البته من نه بیشترش شوهرم حواسش بهش هست اینم بگم مادرشوهرم زیاد پیر نیس جوونه
هر کسی یجوری گرفتاره عزیزم منم چیکار کنم خب میخام با شوهرم تنها باشیم دونفره وقت بگذرونیم اونم که نمیشه الان یه هفتس پدرشوهرم نیس با مادرشوهرم ۲۴ساعته یجاییم شوهرمم وقتی از سرکار میاد همش فکرو ذکرش مادرشه اصلا بهم توجه نمیکنه
