ایستگاه اتوبوس و آدم هایی که به خاطر من .....

به اشتباه می افتند،  وقتی من را می بینند که داخل ایستگاه اتوبوس نشستم دلشون قرص میشه و اونا هم می شینن

مدتی که می گذره ازم می پرسن : خانم اتوبوس میاد؟؟؟

من میگم اطلاع ندارم ،( واقعا هم نمیدونم چون به خاطر کلاس دخترم اونجا می شینم که کلاسش تموم بشه و بر گردیم)

بعد اونا هم بلند میشن و میرن

گاهی همون اول قبل از اینکه بشینن ازم می پرسن و من میگم نمی دونم من به خاطر کلاس دخترم اینجا نشستم .

بعد می پرسند آموزشگاه اش خوبه ؟؟ چجوریه؟؟؟

و بعد میشینن و داستان های زندگی شون را برام تعریف می کنند 

دخترم که از کلاس میاد از هم خداحافظی می کنیم

همه ی این آدم ها توی ذهنم هستند،  بعضی پر رنگ تر و بعضی کمرنگ تر

مثل همه ی آدم های دیگه توی زندگی شون کلی حادثه بوده و و کلی رنج و سختی و اندکی هم شادی