تا خونه پدر و مادر بودیم هرچی گفتن گفتیم چشم... ازدواج کردیم مادر شوهر و شوهر و ... گفتیم چشم ... مادر شدیم به بچه هامون گفتیم چشم ...وارد بازار کار شدیم به صاحبکار گفتیم چشم ... هیچوقت اونجوری که دوست داشتم زندگی نکردم . پوششم . ازادیم . حق و حقوقم . نفس کشیدنم خلاصه شد در چشم ....
همیشه زنان و دخترانی رو که شجاع هستن و به هیچ کس گوش نمیدن و هر جور که دوست دارن زندگی میکنند رو تحصین میکنم . خوش بحالشون ...ما نقشی رو که دیگران برامون ساختن زندگی کردیم ...
سناریو خودتو بنویس
به نظرم آدم باید گستاخ باشه تا شجاعت پیدا کنه من که از هم سنو سالام اینطور فهمیدم اصلا ترسی هم ندارن حرفی که میزنن باعث بشه دل کسی شکسته بشه یا نشه
بخاطر مادرم تو بچگی خیلی چشم میگفتم .بعدها که بزرگ تر شدم تو مواقعی که حقم بود چشم نگفتم.
سرکار رفتم خیلی سادگی کردم هرکاری انجام دادم برای صاحبکارم.بعدها دیدم داره از من سواستفاده میشه ،تو بدترین شرایط که صاحبکارم حقمو خورد و نیرو نداشت کارو ول کردم تنهاش گذاشتم.
ازدواج کردم بازهم با شوهرمو خانوادش راه اومدم هرچی گفتن قبول کردم .دوباره مدتی هست دیگه به حرفاشون گوش نمیدم کار خودمو میکنم
نمدونم وضعیتت چیه
ولی دلایل زیادی می‌تونه داشت چه باشه تربیت اشتباه،مهرطلبی و...
