هیچوقت نتونستم به مامانم مشکلم رو بگم یا اهمیت نمیده یا میگه تقصیر خودته یا میگه خب چیکار کنم؟؟
هیچوقت راهنماییم نکرد هیچجا هیچوقت هیچ جا پشتم نبود همیشه احساس کردم تنها ام همیشه با عقل بچه گیم جلو رفتم و ضربه خوردم بخاطرش...
بعضی دوستام تا تقی ب توقی میخوره ب مامانشون میگن مشکلشونو حل میکنه یا نهایتا راهنمایی ای چیزی
استرس نمیکشن انقدر
انقدر استرس میکشم ک خدا میدونه احساس میکنم هیچ کس پشتم نیست ک از من دفاع کنه که اگ تو مدرسه یکی مامانشو می اورد منم ب مامانم بگم بیاد و حقمو بگیره... کاش لااقل میتونستم ازش راهنمایی بگیرم هیچوقت نتونست راهنماییم کنه چون بلد نبود انگار هیچی بلد نیست هیچی از زندگی نمیدونه انگار زندگی نکرده چون ی فرد ضعیفه که هر بلایی سرش بیارن صداش در نمیاد
کاش اگ ضعیفید نمیتونید حق خودتونم بگیرید تو زندگی
بچه نیارید ک انقد پشتش خالی باشه همه جا
