من از اطرافیانم ضربه خوردم
آدمای دور و برم هرکدومشون توی ی برهه زمانی خود واقعی‌شون نشونم دادن
دیگه حالم بهم میخوره از نقش بازی کردن
وانمود کردن جلوشون که همچی خوبه و مشکلی نیست
درحالی که حالم ازشون بهم میخوره
چند وقته کسایی که از چشمم افتادن رو محل نمیزارم
نگاهشون نمیکنم به زور سلام و علیک میکنم یا حتی نمیکنم
بقیه و حتی خودشون بر میخوره بهشون و هی بهم میگن
خیلی بده بنظر شما رفتارم ؟
قبلا با همه مهربون بودم و بگو بخند داشتم و یهو اینطور شدم
نظر دیگران برات مهم نباشه
منم همژنطور شدم...کنارکشیدم...تنها شدم و درونگرا
قبلا اجتماعی بودم ولی آدما اذیتم کردن من این مدلی شدم.
عزیزم شاید باید به دنبال یک آسیب توی خودتون باشید
اطرافیان همه نمیتونن بد باشن
نگرش اشتباه شماست که بهتون اسیب زده
شاید همه ی ادما میدونن که جز پدر و مادر نباید به هیچ کسییی اعتماد کامل کرد
حتی خواهر و برادر ادم تا جایی از پیشرفت و خوشبختی شما خوشحال میشن که از اونا عقبتررباشید همینکه حلوتر زدید مطمئن باشید برای پس زدنتون تلاش میکنن
گرچه همه ی پدرمادرها هم قابل اعتماد کامل نیستن
من جای شما باشم ارتباطم قطع نمی کنم یا کم محلی شدید...می دونم دلت پره ...اول دلیل کارتو به مامانتو بگو دوم یک ارتباط موثر داشته باش که هم اطرافیانتو داشته باشی هم نزاری اذیتت کنن ..یعنی حرفی زدن بموقع و مناسب جواب بدی یا نزاری رفتار بدشونو تکرار کنن کاری که من نکردم و تنها شدم
