مادرن...خستگی ها و بی خوابی‌های مداوم ،حامی ندارن و کسی کمک حالشون نیست و درک نمیشن ولی یه سری رفتارها از بچه ها عادیه و خصوصیت بچه همینه...
ولی جدیدا یه پیجی دیدم که یه دختر بچه هست که بیماری خاصی بنام cpداره و مادرش وقتی فهمیده بچه‌اش مریضه ول کرده رفته (وقتی شش ماهش بوده بچه) و کلا باباش بزرگش کرده و الان شش هفت سالشه دختره. داستان زندگیشونم گذاشته چقدرقشنگگگگگگ این پدر صبوره و مادری می‌کنه برای بچش.چقدر حوصله به خرج میده .من ستایش میکنم همچین آدمهای صبوری رو و وقتی داستان زندگیشو خوندم خیلی حالم دگرگون شد و میگم ماها چقدر کم صبریم در برابر بچه هامون...
