سلام من ۲۱ سالمه شوهرم ۱۵ سال ازم بزرگ‌تر و مطلقه ی بچه دار بوده منم دختر بودم باهاش ازدواج کردم چون یک موقعیت مالی و شغلی و تحصیلی بسیار بالایی داره دست و دلبازه دلسوزه مسئولیت پذیره احساساتیه برای منم تو مدت کم خونه ۳۰۰ متری و ماشین و سفر خارجی فراهم کرد اما ایراد بزرگش بچه داشتنش هست که البته حضانت دست مادرشه من با گذشتش اینکه مدت مطلقه بودنش دوست دختر داشته با بچه داشتنش اصلا نمیتونم کنار بیام هم بچشو دوست دارم هم خودش اما تو کتم نمیره وقتی پسرم پسرم میکنه و انقد دوسش داره بابتش هم با من اوایل خیلی دعوا کرد چون من دیدار را محدود میکردم چون دلم میخواست بقیه زن و شوهر ها زندگیم عادی بود خیلی سخته این موردم بنظرتون چکار کنم گاهی فکر جدایی هستم انقد شوهرم احساساتی هست دلم نمیاد ولی بیش از حد بچش دوست داره
روز اول قبول کردی شرایطو الان ک همه چی برات فراهمه و کم و کسری نداری و نیازات برآورده شه فکر جدایی هستی؟
بشین سر جات.از اول میدونستی بچه داره،به هر چی ام که بخاطرش میخواستیش رسیدی،حالا دلتو زده؟حالا سن و بچشو میبینی؟
اشکال نداره عزیزم طبیعیه اون دوست داشته باشه چون بچشه مطمعنا توام بچه بیاری بچه توام به همین اندازه دوست داره و محبتشم به تو بیشتر میشه خداروشکر که همه چی ام برات فراهم و اخلاقش خوبه نگران نباش درست میشه
نمیگم شرایط سختی نیست،ولی خیلیا تو شرایط تو دارن زندگی میکنن،شوهرت هرکسیو میگرفت همین بود.اون بچه هم تقصیری نداره،وقتی مادر بشی متوجه وابستگی مادرو فرزند میشی.ولی مسئله اینه خانوماییو میشناسم با نهایت درد تو شرایط بدتر از تو دارن زندگی میکنن.تو از همه لحاظ اوکی هستی،حیفه جاتو به کسی دیگه بدی...میشه بگی مشکلشون چی بوده که جدا شدن؟؟
اره واقعا میدونم حیفه چون خیلی احساس و توجه داره خرجم میشه
به همون نسبت خرج اون بچه هم میشه ازین مشکل دارم روانی میشم همش به زن و شوهر های عادی نگاه می‌کنم من دوست داشتم خودم شوهرم را پدر کنم و این شیرینی ها برای هر دو اولین بار باشه گیر کردم نمیتونم جدا بشم از یه طرف نمیتونم کنار بیام
ارسال نظر شما
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز
