حرف هایی که میزنیم دست دارند،
دست های بلندی که گاهی گلویی را می فشارند،
و نفس فرد را میگیرند....
حرف های که میزنیم پا دارند، پاهای بزرگی
که گاهی جایشان را روی دلی می گذراند ، ک برای همیشه می مانند....
حرف های که میزنیم چشم دارند ،
چشم های سیاهی که گاهی به
دیگران نگاه میکنند،
و آنها را در شرمی بی کران فرو میبرند.
پس مراقب حرف های که میزنیم باشیم،
چون که سنجیده سخن گفتن،از سکوت هم دشوار تر است...
