من ۲ راه دارم:
۱.بخاطر بچه ها توی این زندگی که دارم بمونم. بدون عشق و احساس کلا. از خودم تماما بگذرم و تا آخر عمر همینطوری ادامه بدم که حتی دوس ندارم ۱ کلمه حرف هم با شوهرم بزنم.
۲.برم دنبال ساختن زندگی ای که بهم حس خوب و آرامش بده. که نمیدونم در اینصورت حس و حال بچه ها و آینده شون چی میشه.
.
.
شما باشین کدوم راه رو انتخاب میکنین؟