من باهاشون مشکل ندارم سعی میکنم همیشه حد و حدود نگه دارم چیزیکه خیلی اذیتم میکنه احساس میکنم مادر و خاعر همسرم مدام در رقابت هستن با من.از لباس و کیف و کفش و. طلا بگیر تا وسیله خونه و هرچی. عجیب ترینش که امروز خبردارشذم اینکه ما اقدام کردیم برای مهاجرت که فهمیدم اونها هم همزمان بعداز فهمیدن اقدام کردن!آخه تا این حد آدم باید حسود باش؟گفتم خب چرا شش ماه پیش اقدام نکردید اصلا تو اینهمه سال چرا این کارو نکردین؟دقیقا بعداز اینکه فهمیدن ما قصد رفتن داریم
به سلامتی کجا
چه اشکالی داره؟ خیلی خوبه که تا این حد قبولت دارند.
اره منم دارم ازینا به یه ورمم نیست مهاجرت کن برو از دستشون راحت شو
تا دید میخوام مهاجرت کنم اونم اوند رشته منو ازاد بخونه
نه عزیزم این چیزا برات مهم نباشه فقط الان بشین برا سلامتی خودت و خانوادت دعا کن بخدا هیچ چیزی مهمتر از سلامتی خانواده نیست
برات مهم نباشه.اونی که دایم چشمش به زندگی کسیه بیشتر حرص میخوره و ارامش نداره
اول از شهر خودشون بعداز چهل سال تا من ازدواج کرد اومد تهران حالا هم دقیقا مهاجرت همون جاییکه ما میخایم بریم .خدایا من از دست اینا دارم فرار میکنم اخه
تا موقعی که مهاجرت نکردین بهشون چیزی نگید یا اسم شهر و کشورو نگید
ارسال نظر شما
تاپیک های به روز شده
26 ثانیه پیش
27 ثانیه پیش
28 ثانیه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های امروز
