وقتی زندگی خودم با آدمای دورم مقایسه میکنم که چقدر زود پیشرفت کردن وحمایت خانواده رو داشتن از اعماق وجود می‌سوزم منی که خانواده خوبی نداشتم .شوهرم خانواده اش فقط زخم زبون زدن....
خانواده ام فقط غم وبدبهتی وبیماری دیدن توزندگیشون. چرا آخه چرا سختی وعذاب فقط برای ماست
چند روزه بشدت درگیر این احساسات هستم...اینکه خدا عادل نیست دوستمون ندارع بااینکه دریغ نکردیم وخیلی جاها برای رضای خودش قدم های بزرگی برداشتیم
مقایسه نکن کلا،خودت اذیت میشی
زندگی هیچ دو نفری مثل هم نیست هرکسی مشکلات خودش رو داره
ما هم همینطور. بالخصوص که برا بچه دارشدن خیلی اذیت شدم. چون خانوادگی مشکل داشتیم. الانم خانواده شوهرم جونشون درمیاد برا اون نوه ها. انگار مال ما آدم نیستن. نمیدونم چرا خدا جواب این فرق گذاشتن ها رو بهشون نمیده. ما که تو اوج جونی دارن زجرمون میدن. اگه قرار باشه صبر کنیم دیگه اونا پیر شدن. هر کسی سر پیری هزار بدبختی داره. نمیشه اسمشو گذاشت تاوان اذیت کردن ما
