سلام خانومای با تجربه ی کمکی به من برسونید و دیگه قضاوتش با خودتون من ۱۶ سالمه و تصمیم داشتم با توجه به سرکوبایی که مادرم میزنه خودمو کمی تغییر بدم و سعی کنم همون دختری که میخواد بشم و تصمیم داشتم توی محرم این کارو بکنم چون ارادت خاصی به امام حسین دارم
من عاشق اینم که برم هیئت امام حسین ولی هردفعه مادرم ی بهونه ای میگیره و با کلی دعوا و کل کل موفق میشم که برم و تنهام نمیرم با پدرم میرم و فقط کنار دوستام هستم باهم به عزاداری گوش میدیم
متاسفانه این هیئت خیلی از بچها میان برای اینکه هم دیگه رو ببین یا کارای دیگه بکنن من هم خودم دو سه سال قبل درگیر رفیقام بودم ولی خب درکل کاری نکردیم که خونواده ها بخوان بو ببرن که فک کنن ما فقط درگیر حرف زدن با همیم و از امام حسین سواستفاده میکنیم..ولی من واقعا امسال با خودم عهد کرده بودم که عوض بشم از شروع همین محرم..ولی همچنان مادرم وقتی میگم میخام برم هیئت به من میگه ول شدیو این چیزادر صورتی که من فقط دوماه محرم هرشب با پدرم میرم بیرون یبارم تنهایی جایی نرفتم درصورتی که همسن و سالای خودمو میبینم واقعا ناامید میشم از زندگیم کن ماهی یک بارم از خونه بیرون نمیرم تا خودشون ببرنم یا چیزی بسه با رضایت کامل خودشون برم بیرون ولی همیشه به من همچین حرفی رو میزنه من واقعا نسبت به همسن و سالام دختر خیلی خوبیم درسم خوبه سرم تو کار خودمه ولی خب واقعا نمیتونم این همه سرکوبی که مادرم بهم میزنه رو تحمل کنم
شما بگید من واقعا باید چیکار کنم اگر تغییریم نکنم باز بچهاس فامیل و بچهای دوستاش چماقین تو سر من((:
