خانوما من هیچ پشتیبان و حامی ای ندارم، 26 سالمه، خیلی ارزوهای بزرگی دارم ولی همون طور ک گفتم حامی و پول برای پیشرفت ندارم.
یا باید به فکر پول و درامد زیاد برای پوشش زندگیم باشم (مثلا استخدامی قبول شم) ، یا یه حامی پیدا کنم که برم دنبال آرزوم (مثلا بورسیه تحصیلی کامل بگیرم برا مهاجرت)
اگه جای من باشین ترجیح میدین چیکار کنین؟
پ. ن: رشته دانشگاهی من هیچ بازار کاری و جای پیشرفتی در ایران نداره و منم بدجوری عاشق رشته امم و دلم میخواد دانشمند بشم 😂😑
