همه کسایی که کات کردن و الان دیگه حتی به اون طرف فکر هم نمیکنه و نمیخوانش اولش آتیش گرفته دلشون گریه کردن دلتنگ شدن و کلی روزای سخت و پشت سر گذاشتن ولی باید به خودت زمان بدی بودن با بعضیا دردش خیلی بیشتر از نبودنشون هست عادت میکنی و روزای سختت هم میگذره تحمل کن
همین دیگه با حسادتام و پیگیریایه زیادم فراریش میدم ولی اونم هیچ تلاشی نمیکنه آرومم کنه بیشتر باعث میشه من واکنش بدم وقتی ازش دور میشم اونم دور میشه وقتی میخام بهش نزدیک بشم باز دور میشه اصلن نمیفهمم باید چکار کنم باهاش، همیشه که نمیشه همه چی گل و بلبل باشه همش انتظار داره من باهاش خوب باشم بخندم گلایه نکنم خوشحالش کنم پس من چی ؟ کی به من اهمیت میده؟
برا منم دقیقا یه همچین جریانی اتفاق افتاد فکر میکردم بهتر از اون رو زمین وجود نداره
حالا بماند چقد اذیت شدم چقد گریه کردم و عذاب کشیدم
حتی کارم به دکتر و قرص آرامبخش رسید
اما یه وقت به خودم اومدم دیدم دارم از بین میرم
گفتم مگه ارزش داره بخاطر یه نفر اینطوری خودمو اذیت کنم
خواهرانه بهت میگم از دلت بیرونش کن اون برگرده بازم میره شک نکن اصلا همچین آدمی به دردت نمیخوره
میدونم خیلی سخته ولی حتما میتونی
ارسال نظر شما
تاپیک های به روز شده
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز
