اره خیلیا به دلایلی که همون خانومه گفت پشیمون میشن میان گریه و زاری و فلان که بچه رو نمیخوایم من تو نت یه جا دیدم یه مدد کار نوشته بود چون بچه شلوغ بوده و همه رو گاز میگرفته یا چون بچه تو نوجونی یکم بچه بد قلقی شده و اینا نظرشون تغییر کرده و اومدن پس بدن بعد از چندین سال
برا همین سخت بچه میدن دست کسی.
وگرنه تو خبرا خوندم فقط شهر ما چند هزار نفر تو صف انتظارن برا بچه
من مادرم خب بچه خودم رو یه جوری دوست دارم که هیچ وقت تجربه نکردم چون من خیلی خواهر زاده هامو دوست داشتم ولی این جنسش فرق داره انگار یه چیزی رو خودت خلق کردی و هر لحظه با هر کاری که میکنه به وجد میای هیچ وقت حس نمیکنم آدم بتونه به کسی جز بچه خودش این حس رو داشته باشه بالطبع همه مشکلاتش رو قبول میکنی ولی در غیر این صورت ممکنه گاهی پشیمون بشی و
کم بیاری من تو رو منصرف نمیکنم ولی خب منظورم اینه این مشکلاتم هستن خودت رو آماده کن
متوجه هستم چی میگید اما شما حس مادری و اون علاقه رو تجربه کردید
مثلاً من بچه ندارم و خواهر زاده دارم،فکر میکنم تو دنیا هیچکسو بیش از اون دوست ندارم،مثل اینه مزه چیزی رو وقتی نچشیده باشی خب هوسش هم نمیکنی
منظورم اینه وقتی اون بچه بیاد تو خونم خب میشه بچه خودم
قرارم نیست بچه ای از خون خودم داشته باشم که بیشتر از اون دوسش داشته باشم و تفاوت احساس بچه هم خونم و اون رو درک کنم
نمی‌دونم منظورمو چطور بگم
