از دیروز بعد از سینی که انجام دادم ناگهان اخلاقم گند شده نیاز به تنهایی داشتم اما هیچ خلوتی پیدا نکردم
مادرم نگرانم هست
مدام می آمد و حالم رو می پرسید اما خلقی برای جواب دادن بهش نداشتم
همش خودم رو قایم می کردم رفتم تو اتاق خودم رو با گوشی مشغول کردم تا باهاش مواجه نشم و با رفتارم اذیتش نکنم بهانه می گیرم
نمی تونم خودم رو کنترل کنم
دیروز بعد از چی؟
صبح خواستم برم امام زاده اونجا یه گوشه بشینم حساب گریه کنم و دلم رو خالی کنم اما نشد مامانم رفت خوابید گفت نمی ام پسرم هم اذیت کرد دیگه نتونستم برم
این رو هم بگم که درقبال مادرم احساس مسولیت می کنم مریضه و ناچاره از من و بچه هام مراقبت کنه 😭
واقعا به یه جای خلوت نیاز دارم تا حسابی گریه کنم و دلم حالی شه اما هیچ جا نیست 😭
اجازه رفتن به جا های شلوغ رو هم ندارم 😭
دارم می ترکم
دیگه جرات نمی کنم با خانوادم هم درددل کنم اونا هم داغون شدن مخصوصا مادرم
اگه میتونی ی یه روزی یا دو سه روز برو ی جایی استراحت کن مغزت اروم شه برگرد
از من که دلگیر نیست چون من رو می بینه تو خودم هستم و باهاش صحبت نمی کنم ناراحته و غصه می خوره البته یکی دوبار به جونش غر زدم اما خودش می گه حالت خوب نیست مریضی درواقع کارم رو توجیه می کنه اما خوب می دونم حتی مریض هم باشم بازم کارم اشتباهه می خوام فقط پیشش نباشم تا کمتر برنجونمش
پریروز حال روحیم خوب بود گفت خوابم نمی بره بردم تو اتاق خواباندمش با دستای کم جونم ماساژ دادم بنده خدا زود خوابش برد.
اما الان وقتی می بینمش انگار دشمنم رو دیدم
