با مردی که شغلش آموزش و پرورشی باشه . مگر اینکه زرنگ و کاری باشه و تخصص یا شغل دیگه ای هم داشته باشه
خیلی سخته زندگی با مردی که آموزش و پرورشی باشه اونم از نوع معاون پرورشی. و ایضا تنبل و معتاد به گوشی هم باشه. زندگی کردن باهاش خییییییلی زور داره.
کارش تو مدرسه خیلی سبک. به گفته خودش کار خاصی نمیکنه . حالا امسال یه کم فعال شده.
زود میاد خونه . ادا آدمهایی رو در میاره که انگار کوه کندن. از اول خرداد تقریبا دیگه مدرسه تعطیله فقط برا امتحانات میره از اول تیر کالا تعطیله فقط دو روز در هفته میره مدرسه که اونم مگس میپرونن.
بقیه اش تو خونه است. پای گوشی
من بدبخت با سه تا بچه. التماسش رو باید بکنم یه کم کمک کنه. به خدا میشینم به گریه. چقدر ما زن ها بدبختیم .
