نیایشِ خاموش تصدیقِ " تمامِ آنچه هست" است.
در این نیایش، می دانم که هر نیایشی که تا به حال کرده ام توسط روح شنیده می شود و این که روح تمام آنچه را که خواسته ام به من داده است.
این یک تصدیق است که روح من در محبت و لطفِ کاملِ خداوند است.
این تصدیق وضعیت کل من است. کمال و هستی تمام آنچه من آرزو دارم، همه آنچه که می خواهم به طور مشترک خلق کنم، از قبل در واقعیتِ من است.
من این را نیایش خاموش می نامم زیرا می دانم که وجود من از قبل برآورده شده است. نیازی به درخواست چیزی از روح نیست، زیرا قبلاً داده شده است.
"نیایش"
در قلبم وجود کامل خود را می پذیرم.
من می پذیرم که لذتی که در نظرم هست از قبل در زندگی من وجود دارد.
من می پذیرم که عشقی که برایش دعا کرده ام از قبل در من وجود دارد.
من می پذیرم که آرامشی که خواسته ام واقعیت من است.
من می پذیرم که فراوانی که به دنبال آن بوده ام زندگی من را پر کرده است.
در حقیقتِ خودم، وجودِ کامل خود را می پذیرم.
من مسئولیت آفرینش های خودم را می پذیرم، و همه ی چیزهایی که در زندگی من هستند.
من به قدرت الوهیت که در درون من است اذعان دارم، و می دانم که همه چیز همانگونه است که باید باشد.
در خرد خود، وجود کامل خود را می پذیرم. دروس من با دقت توسط خود من انتخاب شده است، و اکنون با تجربه ی کامل از آنها عبور می کنم. راه من مرا به سفری مقدس با هدف الهی می برد.
تجربیات من به بخشی از "تمامِ آنچه هست" تبدیل می شود.
در آگاهی خود، وجود کامل خود را می پذیرم.
در این لحظه روی صندلی طلایی ام می نشینم و می دانم که من فرشته ای از نور هستم.
من به سینی طلایی نگاه می کنم - هدیه روح - و می دانم که تمام آرزوهای من قبلاً برآورده شده است.
در عشق به خود، وجود کامل خود را می پذیرم. من هیچ قضاوت یا باری بر روی دوش خود نمیاندازم.
من قبول دارم که همه چیز در گذشته من، با عشق داده شده است.
قبول دارم که همه چیز در این لحظه از عشق ناشی می شود.
من قبول دارم که همه چیز در آینده ی من، منجر به عشق بیشتر خواهد شد.
در وجودم کمال خود را می پذیرم. و اینچنین است.
Tobias