من و همسرم خوشبختیم خداروشکر. نمیگم دعوا و جروبحث هرکز پیش نمیاد. نمیگم هیچ اختلاف سلیقه ای نداریم. اما دعوا و بحث و اختلاف سلیقه ها رو مدیریت میکنیم و نمیزاریم منجر به اختلاف و مشکل بشه. هوای همدیگه رو پیش خانواده هامون داریم.نه همسرم اجازه بی احترامی خانوادشو به من میده و نه من . پشت همدیگه درمیایم. گذشت داریم. مشکلات همدیگه و نقاط ضعف مونو توسرهمدیگه نمیزنیم. به هم دلداری میدیم. من بچه دار نمیشم اما همسرم همیشه کنارمه همیشه دلداریم میده روحیه بهم میده.توی زندگی هردو شاغلیم و هرچی داریم به اسم جفتمونه. نه من میگم همش به اسم من باشه نه اون میگه نه به اسم خودم. اگه شرایط مالیش اکی نباشه درک میکنم و اصرار نمیکنم حتماحتما باید این مسافرتو بریم این چیزو بخریم. به احترام همدیگه سعی میکنیم تاجاییکه ممکنه احترام خانواده همدیگه رو نگه داریم. وقت میزاریم برا همدیگه. همسرم هرطور که شده در روز چند ساعت برای تفریح دونفره حتی اگه شده یه پیاده روی کوچولو یا دور زدن با ماشین و چرخیدن کوچولو هم شده وقت میزاره . از طرفی من اونو محدود نمیکنم اونم منو محدود نمیکنه.بخواد با دوستاش بره بیرون غر نمیزنم که نباید بری. خب نیاز انسانه که در هفتع مثلا یکبار با دوستاش بره کوهنوردی یا ...
اونم منو محدود نمیکنه.دلخوری پیش بیاد دوس نداریم ادامش بدیمو قهرو طولانی کنیم. یکی مون بلخره یعی میکنه بعد نهایت یکساعت با اون یکی حرف بزنه که تبدیل به لجبازی و قهر طولانی نشه. راجب مسائلی که اذیت مون میگنه به هم متلک نمیگیم و گوشه کنایه نمیزنیم. باهاش حرف میزنم میگم از این رفتارت خوشم نیومد یا چرا اینکارو کردی و... حرف میزنیم و نهایتش به معذرت خواهی ختم میشه و تموم میشه
خلاصه که همه چی بستگی به رفتار دو طرف داره.ما جفتمون قبل از ازدواج قرار گداشتیم و راجب همه این مسائل حرف زدیم. نمیخواستیم عشقمون بعد ازدواج خراب شه. و واقعا هم به حرفا و قرارایی که گذاشتیم ۸۰ درصد پایبند بودیم.