خانم هایی که تنها با بچه هاشون زندگی میکنن

نیاز دارم مگه میشه نداشته باشم ولی کو

کجاست 

تا سر کاره که نیستش وقتی هستش هم خودش هست ولی انگاری نیست نمیدونم چطوری توضیح بدم یا فیلم یا گوشی یا خواب یا خوردن

این چه بودنیه

آره واقعا الان حساس تر شذم بیشتر بهش نیاز داریم هم من هم پسرم ولی اصلا انگاری وجود نداره دلم ازش خیلی پره از دیشب همه اش دارم گریه میکنم این نشد زندگی

بیرونش همه رو کشته داخلش خودمو

نگفتم ؟؟؟ به هر مدلی که بگید گفتم 

اکثر اوقات هم با اینکه میدونم گوش نمیکنه ولی بعدش میاد میگه کاملا حق با توعه و خاک تو سرمو تکرار نمیشه و مثلا تو بارداری ناراحت نکن خودتو و هزار جور حرف

ولی فقط حرفه

دلم پره میدونی دلم فقط تنهایی با بچه هامو میخواد نه کلنجار رفتن با شوهرم و خودمو به اون آرامش نیاز دارم

اینجوری کنارش یه روز خوبه یه روز بد و این آزار دهنده شده

ببین مطمئنم نه اهل خیانته از رفتارش از دوست نداشتن

ولی کلا یه مدلیه که واسه زندگی سخت نمیگیره البته باید بگم زیادی بی تفاوت گرفته مسائل مالی اوکی هست میگه پس همه چی خوبه

مخصوصا مقابل پسرم و کارای مربوط بهش 

نه حوصله داره ده دقیقه باهاش وقت بگذرونه نه حوصله داره بیرون ببرتش که من استراحتی کنم

هیچچچ واقعا نمیدونم چطوری بگم که متوجه شرایط و روابطمون بشی

وجودشم اذیتم میکنه

دلم فقط دوری میخواد بی تفاوتی هم امتحان کردم اونجوری اون عین خیالش نیست من اذیت میشمو پسرم میفهمه مشکلاتمون رو بیشتر

مرسی قشنگم

تغییر که نمیکنه ولی حداقل اون موقع خیلی عاجز نیستم از همه لحاظ و اینکه من کلا آدم مستقلی هستم از ۱۰ سال قبل ازدواجم شاغل بودم و چند نفر زیر دستم کار میکردن تا هنوز 

الان با خودم میگم یعنی بعد این همه سال تجربه و کار نمیتونم از پس خودم‌و دوتا بچه بر بیام

حتی دیگه دلم نمیخواد از کارت پولیش و‌پولی که بهم میده خرج کنم واریز که میکنه بر میگردونم به حساب خودش

اینقدرررر دلم ازش گرفته و سیاهم ازش