چند ماه پیش خیلی احساس تنهایی میکردم.
یه نفر از نزدیکان که یه کشور دیگه هست،یه حرف خوبی بهم زد که یه تلنگر بود برام.
گفت باید تلاش کنی،زحمت بکشی ویه گروه از دوستان برا خودت جمع کنی.
کاری که خودش تو کشور غریب انجام داده بود.
من خیلیم کار خاصی نکردم فقط درهای دوستی رو باز کردم .اون دیوار دورم رو برداشتم.
الان یه گروه ده پانزده تایی از خانمهای تو پارک دارم که واقعا خوبن.صبح ها نزدیک یک ساعتونیم پیاده روی میکنیم و حرف میزنیم.
گاهی خرید،کار اداری،
حتی به مسافرت با همم فکر کردیم.
تو هم باید دیوار دورت رو برداری.تنهایی چیز خوبی نیست