من ده ساله ازدواج کردم عین این ده سال خانواده شوهرم اذیتم کردن عروسیم زهرم کردن خونه دار شدنم بچه دار شدنم...هیچ خاطره خوشی از هیچ اتفاق خوب زندگیم برام نذاشتن ده سال حرف نزدم ریختم تو خودم و هر دفعه شوهرم میگفت بگذر گوش میدادم ب جایی رسیدم ک واقعا کارم ب روانپزشک رسیدو مصرف قرص.ما دو شهر جدا از هم زندگی میکنیم بار اخر ک شوهرم هم دیگ خودش ب چشم دید خیلی چیزارو قبول کرد ک هر زمان اومدیم شهرشون من خونه مامان خودم بمونم و اونجا نرم اما همین داستان باعث شد ک با شوهرم دعوای بدی بکنن بماند ک چ حرفا ب من زدن و حتی این داستان داشت میرسید ب گوش خانوادم اینم بگم ک این ده سال من هیچ کدوم از مکشلاتمو ب خانوادم نگفتم الان نمیدونم چیکار کنم ن توان اینو دارم ک برم سمتشون مخصوصا ک فقط بابت ی نرفتن اونجا اینطور داستانی درست کردن و نمیدونم میشه همین رویه رو ادامه دادو تا اخر همین طور پیش رفت اصلا کارم درست بود؟یا اشتباه از من بود؟
چقدر شبیه منی بااین تفاوت که ما تو یک شهریم
خانواده همسرت وخانواده خودت توی یک شهرن،وتوباهمسرت شهر دیگه؟؟
اشتباه کردی که به خانوادت چیزی نگفتی باید میدونستم دختر شون توی منجلاب چه خانواده ای گیر کرده که اگر خدایی ناکرده اتفاقی افتاد. دعوایی چیزی کردید به گوش اون ها رسید نگن مشکل از دختر خودمون بوده
تو زندگی فقط نباید بترسی
محترمانه و شجاعانه باید زندگی کرد
شما به همین روال ادامه بده.. به زودی براشون عادی میشه.. و دیگه تنها رفتن شوهرت عادی میشه
زندگی منو گفتی ک ، منم دچار ضعف اعصاب شدم و آخرین بار دعوای شدیدی اتفاق افتاد حالم بد شد خانواده مطلع شدن مادرم به مادرشوهرم زنگ زد و گفت این چند سال من نمیدونستم داستان چیه اما از امروز اگه دخالت کنی و زندگی اینا رو تلخ کنی دخترمو میبرم نمیذارم بمونه خونه پسرت ، خدا رو شکر خیلی کمتر شد اذیتاشون
ه دیگه همین رویه رو ادامه بده عادت میکنن یکی دوبار زر میزنن میشینن سرجاشون بری دوباره همون میشه مثل قبل به هدفشون هم میرسن مگه طلبکارن دلت نخاسته بری پس چرا داماد خونه خانواده زنش نره خانواده زن اینکارها رو نمیکنن
اصلا سمت خانواده شوهرت نرو و نترس
داری به سمت آرامش حرکت میکنی
