قشنگ بود بنظرم🗿

شک ندارم بی کسی از درد هجران بهتر است

خشکسالی گاهی از سیلاب و باران بهتر است

رنگ و رویت می پرد در گوشه ای از خاطرات

با صلابت ارگ بم باشی و ویران بهتر است

بارها هی گفته شد هرگز کسی باور نکرد

معرفت از خال لب، موی پریشان بهتر است

” باز باران! بی ترانه! ” روح و جان را می خورد

همت و تصمیم کبرایِ دبستان بهتر است

گاه باید از نگاه دیگران افتاد و رفت

رفتن از ماندن میان نارفیقان بهتر است

سخت باشد در زمستان باغبانَت ول کند

حین گندیدن بفهمی خاک گلدان بهتر است

لحظه ای باید بایستیم و کمی باور کنیم

نقطه ی آغاز ما از خط پایان بهتر است

مادرم می گفت من آدم به دورم، راست بود

دوست دارم شهر را اما بیابان بهتر است

” خنده بر هر درد بی درمان ” … ولش کن بی خیال

درد دارد خنده هایم چشم گریان بهتر است