هر کاری برای مامانم کردم هر وقت پول خواست به دادش رسیدم صب زود میرفتم که جارو بکشم غذاشو بزارم چقدر غصشو خوردم استرسشو کشیدم
دیسک کمر داره ی ماه کامل با بچه اسیر دکتر بودم کاراشو کردم تنهایی بدون هیچ کمکی
الان که خوب شده یکم دکتر گفته باید مراقب باشی زیاد نشینی زیاد خم نشی
حالا هروز میره روضه مسجد روستا بهش میگم ی روز میری ی روز خونه استراحت کن دوباره کمرت نگیره سرم داد میزنه ن تو می خوای من زندانی باشم هیجا نرم تو به خاطر خودت میگی که مبادا بیای اینجا کاری انجام بدی
طرفش نرو اصلا خودش احترام گذاشتن یادمی گیره
مامانه دیگه از این بیشتر انتظار نداشته باش وبرای راه رضای خدا فقط کار کن مطمئن باش خدا جوابتو میده
چرا درکی از وضعیت خودشون ندارن !
با احترام بهش بگین که علت توصیه شما چی هست هم به لحاظ پزشکی و هم به لحاظ دلسوزی دخترانه خودتون براش دلایل تون رو توضیح بدید
از طرفی بهش بگین که باید شما رو هم درک کنه
بگو مادرم درسته که مادرمی اما اگر خودت مراقب خودت نباشی من همیشه نمیتونم با وجود بچه به امور شما رسیدگی کنم
لطفا مراعات کن ، چون دفعه بعدی ممکنه نتونم بیام
اینم خوبی کردن به پدرمادر خوب منم ی نفر ادم دیگه
چقدر مگه توان دارم به خدا هر کاری می کنم براش که کمرش بدتر نشه اینم جواب خوبی هام
ی ماهی که مریص بود خودم شده بود ی چوب کبریت انقدر که فکر و خیالشو می کردم هر روز تو دکتر را مینشستم تا مامانم خونه استراحت تا نوبتش بشه
وقتی هم که قهر کردم بیام خونه میگفت کجا گورتوگم می کنی بیا شام بپز
به خدا با اشک گفتم مامانم منم ادم تحمل استرس ندارم به خدا با بچه کوچک از ی طرف شوهرمم هر روز اخم میکرد تیکه می انداخت رفتم رسیدم ی ماه نیس خوب شده هر روز یجاست منم همش تن و بدنم میلرزه دوباره کمرش نگیره منم ی ماه اسیر بشم
