القصص, آیه 82
وَأَصْبَحَ ٱلَّذِينَ تَمَنَّوْا۟ مَكَانَهُۥ بِٱلْأَمْسِ يَقُولُونَ وَيْكَأَنَّ ٱللَّهَ يَبْسُطُ ٱلرِّزْقَ لِمَن يَشَآءُ مِنْ عِبَادِهِۦ وَيَقْدِرُ ۖ لَوْلَآ أَن مَّنَّ ٱللَّهُ عَلَيْنَا لَخَسَفَ بِنَا ۖ وَيْكَأَنَّهُۥ لَا يُفْلِحُ ٱلْكَـٰفِرُونَ
«و همان كساني كه ديروز منزلت او را آرزو مي‌كردند» يعني: به آرزوي رسيدن به‌مقام و جايگاه قارون بودند «صبح مي‌گفتند: واي، مثل اين كه خداوند روزي را براي هر كس از بندگانش كه بخواهد گشاده و تنگ مي‌گرداند» يعني: آنان پشيمان از آنچه قبلا آرزو مي‌كردند گفتند: اينك براي ما حقيقتي آشكار شد كه تا هم‌اكنون از ديده ما پنهان بود، آن حقيقت اين است كه: كار به‌دست خدا جلّ جلاله است، بر هركس بخواهد، دايره مال‌وثروت را گشاده مي‌گرداند و بر هر كس بخواهد آن را تنگ مي‌گرداند و اين همه براي آزمايش و ابتلاي بندگان است. چنان‌كه در حديث شريف آمده است: «إن الله قسم بينكم أخلاقكم كما قسم أرزاقكم، وأن الله‌يعطي المال من يحب ومن لا يحب ولا يعطي الإيمان إلا لمن يحب: خداي عزوجل اخلاق شما را در ميان شما تقسيم كرده است چنان‌كه ارزاق شما را تقسيم كرده است و بي‌گمان خداوند مال را به كساني كه دوستشان مي‌دارد و دوستشان نمي‌دارد مي‌دهد اما ايمان را جز به كساني كه دوستشان مي‌دارد نمي‌دهد».
آن‌گاه كساني كه در آرزوي مال قارون به خطاي خويش پي برده بودند در ادامه گفتند: «و اگر خداوند بر ما منت ننهاده بود» با رحمت خويش و ما را پناه نداده بود از سركشي، سرمستي و ستمگري‌اي كه قارون بر آن بود و اگر چنان بود كه به سبب آن آرزوي خام و بي‌مورد، ما را فرو مي‌گرفت «ما را نيز فرومي‌برد» چنان‌كه قارون را در زمين فرو برد «واي، گويي كافران رستگار نمي‌شوند» به هيچ خواسته‌اي از خواسته‌هاي نمیرسند
قرآن باز کردم این آیه اومده چون دلم خیلی گرفته بود
بخاطر اینکه کسی رو که دوسش دارم قراره بخاطر وضعیت مالیش از دست بدم
ممنون
