کلا حس میکنم بی دل و جرئتم...
الان خواهرم گف بچشو با خودم ببرم بیرون...
گفتم باشه بیاد ببرمش ولی الان استرس گرفتم
اگه واسش بستنی بگیرم مریض شه مسموم شه چی🥲 اگه یکی تو خیابون ازم بدزدش چی🥲
اگه بیفته چی 🥲 اگه بغلش کنم ماشین بزنه بهمون؟؟؟
سخته مسئولیت قبول کردنه ؟ الان زنگ بزنم کنسل بکنم بهتره نه؟
بیکاری بیخیال بابا .... فردا بچه دار شدی هیچکی بدادت نمیرسه ... مجبور نیستی الان سختته مسئولیت گردن بگیری
الان داشتم یه تاپیک میزدم در این مورد که بعد اینکه نوشتم خطا داد و ثبت نشد.منم مدام ازین اضطرابا دارم.مسافرت میرم استرس تصادف بیرون میرم استرس گم شدن بچم یا مریض شدن تو خونم نگران خونوادم که بیرون هستن همش نگرانم از زندگیم لذت نمیبرم
بابا مگه تو ناراحتی اعصاب داری اینجوری فکر می‌کنی
اگه فلان اگه فلان چیه
ببر بیرون تموم حواستم به بچه باشه سعی که به او و خودت خوش بگذره هر چی هم خواست براش بخر
توکل به خدا هیچی نمیشه روی خواهرت و زمین نزن
خوب بعضی ها از جمله من اینطوری هستیم. این ازفکر زیاده. همه اینها که گفتی احتمالش هست . ولی خوب تو تا حالا از خودت پرسیدی اگه وقتی غذا میخورم غذا بره تو حلقم خفه بشم چی؟ اگه موقع عبور از پیاده رو خوردی زمین سرت خورد به زمین و شکست چی؟ اگه موقع خواب زلزله اومد سقف ریخت رو سرم چی؟ اگه ازدواج کردم فرزندم معلول شد چی؟ اگه فردا سرطان بگیرم چی؟ اگه رفتم گردش به رتیل میشم زد چی؟ اگه ازدواج کنم و بعدش شوهرم قطع نخاع بشه چی؟ مثال هوایی زدم که خدای ناکرده رو از همشون فاکتور گرفتم. ولی این مغز هست که مرز خطر و امنیت رو مشخص می کنه . همه اتفاقات ای که گفتی و گفتم هست. ولی اگه ساختار مغز انسان در این مسیر زیاد پیش بره زندگی براش مختل میشه . من اینجوری هستم خودم و همین دلیل عدم ازدواجم هم شد .
