خانوما دو سوال دارم از شما
سوال اول
قبول دارید که بین بچه ها یکی شون واقعا خاص از آب در میاد و محبوب تر میشه توی دل آدم ؟
سوال دوم اینکه
قبول دارید فرزند اول واقعا چیز دیگه س ؟
من چهارتا بچه دارم
دوتا پسر ۱۵ سال و ۱۳ سال و دوتا دختر دوقلو ۱۲ سال ، نمی‌دونم چرا
با اینکه شیطنت داره ، گاهی حرف گوش نمی‌ده
و.... ولی بچه ی اولم توی دلم یه جور خاص عزیز تره
همه شون رو دوست دارم ، از جون مایه میزارم
بین شون فرق نمیزارم ، به دلبخواه هر کدوم هر روز یک غذا درست میکنم
اما توی قلبم ، بچه ی اولم عزیز تره
با وجود اینکه همسرم هم بروز نمی‌ده و تفاوت توی محبت قائل نمیشه ولی اونم فکر میکنم اولی رو بیشتر دوست داره
نگین شما مادری نباید اینطور باشه
مادر بودن درسته اما قبل اون یک انسانم و ممکنه یکی از فرزند ها به هر دلیلی مثلا به دلیل نزدیک بودن خصوصیات اون فرزند با فرزند رویا هامون و نزدیک بودن خصوصیاتش به تصورات ما از فرزند ایده آل
به این دلایل عزیز تر بشه
منم نهی میکنم تفاوت قائل شدن رو و خیلی مراقبم
که به خاطر این محبت جانب داری نکنم
حتی شده سر میز ، غذای اونو دیر تر میکشم که پیش خدا معاخز نباشم ، چون هم بزرگ تره هم اینکه من جانب داری نکرده باشم
اما دل بی صاحاب رو چیکار کنم
عذاب وجدان میگیرم گاهی ، میگم خدایا ضعف نشون ندم بین بچه هام فرق بزارم
از یه طرف دیگه بهم گفت مامان چرا هیچ وقت غذای منو اول نمیدی
بین اون سه تا نوبتی هر کدوم شون رو یبار اول میدی ولی من آخریم
از خودم خالم بد شد
چرا من نمیتونم قلبم رو مدیریت کنم و یک مادر ایده آل باشم که هیچ کدوم اذیت نشن !!
