این مطلب رو توی یه کانال تلگرام نوشته بود، اینجا به اشتراک میذارم:
«ﺷﻮﻫﺮ ﻭﺍﺑﺴﺘﻪ» ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﺩﺭ ﺩﻭ ﺭﺍﻫﯽ ﻣﺎﺩﺭ ﻭ ﻫﻤﺴﺮ
ﮔﺎﻩ ﺩﺭ ﮐﺸﺎﮐﺶ ﺑﺤﺚ ﻫﺎ ﻭ ﺟﺪﺍﻝ ﻫﺎ ﺩﺭ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﻣﺸﺘﺮﮎ، ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﻭﺍﻟﺪﯾﻦ ﺳﻌﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﻓﺮﺯﻧﺪﺍﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺧﻮﺩ ﺑﮑﺸﺪ ﺗﺎ ﺟﺒﻬﻪ ﻗﻮﯼ ﺗﺮﯼ ﻋﻠﯿﻪ ﻭﺍﻟﺪ ﺩﯾﮕﺮ ﺗﺸﮑﯿﻞ ﺩﻫﺪ. ﺍﯾﻦ ﺟﺒﻬﻪ ﮔﯿﺮﯼ ﯾﺎ ﺑﻪ ﺍﺻﻄﻼﺡ ﮔﺮﻭﮐﺸﯽ، ﺑﺎﻋﺚ ﺳﺮﺩﺭﮔﻤﯽ ﺍﺣﺴﺎﺳﯽ ﻓﺮﺯﻧﺪﺍﻥ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻭﺍﻟﺪﯾﻦ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ.
ﻣﻌﻤﻮﻻً ﺍﯾﻦ ﻭﺍﻟﺪ ﻋﻠﺖ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺭﺍ ﻭﺟﻮﺩ ﺑﭽﻪ ﻫﺎ ﻣﯽ ﺩﺍﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﻭﺳﯿﻠﻪ ﻧﻮﻋﯽ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﻋﺬﺍﺏ ﻭﺟﺪﺍﻥ ﺩﺭ ﻓﺮﺯﻧﺪ ﺍﯾﺠﺎﺩ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﺍﻭ ﻧﺒﻮﺩ، ﻭﺍﻟﺪﺵ ﻣﺠﺒﻮﺭ ﺑﻪ ﺗﺤﻤﻞ ﭼﻨﯿﻦ ﺷﺮﺍﯾﻄﯽ ﻧﺒﻮﺩ. ﺍﺯ ﻃﺮﻓﯽ ﻧﻮﻋﯽ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﺗﺮﺱ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺩﻥ ﺩﺭ ﻓﺮﺯﻧﺪ ﺍﯾﺠﺎﺩ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﮐﻪ ﺍﯾﻦ ﺍﻣﺮ ﻭﺍﺑﺴﺘﮕﯽ ﺑﻪ ﻭﺍﻟﺪﯾﻦ ﺭﺍ ﺩﺭ ﭘﯽ ﺩﺍﺭﺩ. ﺍﯾﻦ ﻭﺍﺑﺴﺘﮕﯽ ﮔﺎﻩ ﺗﺎ ﺑﺰﺭﮔﺴﺎﻟﯽ ﻧﯿﺰ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﭘﯿﺪﺍ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ.
ﺍﺻﻮﻻً ﻭﺍﺑﺴﺘﻪ ﮐﺮﺩﻥ ﻓﺮﺯﻧﺪﺍﻥ، ﺗﺮﻓﻨﺪﯼ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﮔﺎﻩ ﯾﮏ ﻭﺍﻟﺪ ﺑﺮﺍﯼ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﮐﺮﺩﻥ ﺗﺮﺱ ﺧﻮﺩ ﺍﺯ ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ ﻭ ﺗﻨﻬﺎ ﻣﺎﻧﺪﻥ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ. ﮐﻮﺩﮐﯽ ﮐﻪ ﺩﺭ ﭼﻨﯿﻦ ﺷﺮﺍﯾﻄﯽ ﺑﺰﺭﮒ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ، ﻫﻤﯿﺸﻪ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻭﺍﻟﺪﯾﻦ (ﻣﻌﻤﻮﻻً ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﻭﺍﻟﺪﯾﻦ) ﺍﺣﺴﺎﺱ ﺩﯾﻦ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﻭ ﻧﺎﺭﺍﺣﺘﯽ ﯾﺎ ﻧﺎﺭﺿﺎﯾﺘﯽ ﺁﻥ ﻭﺍﻟﺪ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺷﺪﺕ ﺁﺷﻔﺘﻪ ﻣﯽ ﺳﺎﺯﺩ.
ﻣﻌﻤﻮﻻً ﺍﯾﻦ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺑﻌﺪ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﺯﻣﺎﻧﯽ ﺑﻪ ﻣﺸﺎﻭﺭ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ ﮐﻪ ﻫﻤﺴﺮﺷﺎﻥ ﺍﺯ ﻭﺍﺑﺴﺘﮕﯽ ﺯﯾﺎﺩ ﺁﻧﺎﻥ ﺑﻪ ﻭﺍﻟﺪﯾﻦ ﺑﻪ ﺳﺘﻮﻩ ﺁﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ. ﮔﻼﯾﻪ ﺍﯾﻦ ﻫﻤﺴﺮﺍﻥ ﻣﻌﻤﻮﻻً ﺍﯾﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺷﻮﻫﺮ ﯾﺎ ﺧﺎﻧﻢ ﻣﺎ ﺯﻣﺎﻥ ﺯﯾﺎﺩﯼ ﺭﺍ ﺩﺭ ﮐﻨﺎﺭ ﻭﺍﻟﺪﯾﻨﺶ ﻣﯽ ﮔﺬﺭﺍﻧﺪ، ﻭﺍﻟﺪﯾﻦ ﻭﯼ ﺑﺮﺍﯼ ﻫﻤﻪ ﺍﻣﻮﺭ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺷﺎﻥ ﺗﺼﻤﯿﻢ ﮔﯿﺮﯼ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ ﯾﺎ ﻫﻤﺴﺮ، ﺗﻮﺍﻧﺎﯾﯽ ﻣﻘﺎﺑﻠﻪ ﯾﺎ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﺑﺎ ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﻫﺎﯼ ﻏﯿﺮﻣﻨﻄﻘﯽ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﺍﺵ ﺭﺍ ﻧﺪﺍﺭﺩ.
ﺭﻗﺎﺑﺖ ﺑﺎ ﻣﺎﺩﺭ ﻫﻤﺴﺮ
ﺍﮔﺮ ﺑﺎ ﭼﻨﯿﻦ ﻓﺮﺩﯼ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﯾﺪ ﯾﺎ ﻗﺼﺪ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﺩﺍﺭﯾﺪ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺪﺍﻧﯿﺪ ﮐﻪ ﻭﺍﻟﺪ (ﻣﻌﻤﻮﻻً ﻣﺎﺩﺭ) ﻫﻤﺴﺮ ﺷﻤﺎ، ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ ﺭﻗﯿﺒﯽ ﺟﺪﯼ ﺑﺮﺍﯼ ﺷﻤﺎ ﺑﺎﺷﺪ. ﻣﻌﻤﻮﻻً ﺗﻼﺵ ﺑﺮﺍﯼ ﺑﺮ ﻫﻢ ﺯﺩﻥ ﺍﯾﻦ ﻭﺍﺑﺴﺘﮕﯽ ﺩﻭ ﺳﻮﯾﻪ ﻭ ﺍﻓﺮﺍﻃﯽ ﺭﺍﻩ ﺑﻪ ﺟﺎﯾﯽ ﻧﻤﯽ ﺑﺮﺩ؛ ﺯﯾﺮﺍ ﺍﺯ ﻃﺮﻓﯽ ﻭﺍﻟﺪ ﻫﯿﭻ ﮔﺎﻩ ﺣﺎﺿﺮ ﺑﻪ ﺗﺮﮎ ﺍﯾﻦ ﻭﺍﺑﺴﺘﮕﯽ ﻧﯿﺴﺖ ﻭ ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﺩﯾﮕﺮ ﻓﺮﺯﻧﺪ ﺗﻮﺍﻧﺎﯾﯽ ﺭﻫﺎ ﺷﺪﻥ ﺍﺯ ﺑﺎﺭ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﺩﯾﻦ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻭﺍﻟﺪﺵ ﺭﺍ ﻧﺪﺍﺭﺩ.
ﺍﮔﺮﭼﻪ ﻣﻌﻤﻮﻻً ﺧﻮﺩ ﺍﯾﻦ ﻭﺍﻟﺪﯾﻦ ﻫﻤﺴﺮﯼ ﺑﺮﺍﯼ ﻓﺮﺯﻧﺪﺷﺎﻥ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ، ﯾﻌﻨﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﻣﺜﺎﻝ ﻋﺮﻭﺱ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﻣﺎﺩﺭ ﺷﻮﻫﺮ ﺍﺳﺖ، ﻭﻟﯽ ﺗﺮﺱ ﺍﺯ ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ ﻭ ﺗﻨﻬﺎ ﺷﺪﻥ ﮔﺎﻩ ﭼﻨﺎﻥ ﻗﻮﯼ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﺳﺘﻘﻼﻝ ﻓﺮﺯﻧﺪﺍﻥ ﺑﺎﻋﺚ ﺍﺿﻄﺮﺍﺏ ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ ﻭﺍﻟﺪﯾﻦ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ.
ﺑﺎ ﻭﺍﺑﺴﺘﮕﯽ ﺷﻮﻫﺮﻡ ﺑﻪ ﻣﺎﺩﺭﺵ ﭼﻪ ﮐﻨﻢ؟
ﻭﺍﻟﺪﯾﻦ ﻭﺍﺑﺴﺘﻪ ﻭ ﻓﺮﺯﻧﺪﺍﻧﺸﺎﻥ ﺑﻪ ﮐﻤﮏ ﻧﯿﺎﺯ ﺩﺍﺭﻧﺪ
ﺩﺭ ﺑﺮﺧﻮﺭﺩ ﺑﺎ ﻭﺍﻟﺪﯾﻦ ﻭﺍﺑﺴﺘﻪ، ﻫﺮ ﻧﻮﻉ ﺭﻓﺘﺎﺭﯼ ﮐﻪ ﺣﺎﮐﯽ ﺍﺯ ﺗﻼﺵ ﺑﺮﺍﯼ ﮐﺎﻫﺶ ﺍﯾﻦ ﻭﺍﺑﺴﺘﮕﯽ ﺑﺎﺷﺪ، ﻭﺍﻟﺪ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻭﺍﮐﻨﺶ ﻭﺍﻣﯽ ﺩﺍﺭﺩ ﺗﺎ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺎ ﻓﺮﺯﻧﺪﺵ ﻗﻮﯼ ﺗﺮ ﮐﻨﺪ؛ ﺑﻨﺎﺑﺮﺍﯾﻦ ﺳﻌﯽ ﻧﮑﻨﯿﺪ ﺩﺭ ﺍﺑﺘﺪﺍﯼ ﮐﺎﺭ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﻭﺍﻟﺪ ﻫﻤﺴﺮﺗﺎﻥ ﺟﺒﻬﻪ ﮔﯿﺮﯼ ﺷﺪﯾﺪﯼ ﮐﻨﯿﺪ. ﺍﺯ ﻟﺤﺎﻅ ﺭﻭﺍﻥ ﺷﻨﺎﺧﺘﯽ، ﻫﻢ ﺍﯾﻦ ﺩﺳﺘﻪ ﺍﺯ ﻭﺍﻟﺪﯾﻦ ﻭ ﻫﻢ ﻓﺮﺯﻧﺪﺍﻧﺸﺎﻥ ﻧﯿﺎﺯ ﺑﻪ ﮐﻤﮏ ﺩﺍﺭﻧﺪ.
ﮐﻤﮏ ﺑﻪ ﻭﺍﻟﺪ ﺑﺮﺍﯼ ﭘﺬﯾﺮﻓﺘﻦ ﺍﺳﺘﻘﻼﻝ ﻓﺮﺯﻧﺪ ﻭ ﺩﺭﮎ ﺍﯾﻦ ﻭﺍﻗﻌﯿﺖ ﮐﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻪ ﻓﺮﺯﻧﺪ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﺑﺪﻫﺪ ﺗﺎ ﺍﺯ ﺯﯾﺮ ﭼﺘﺮ ﺣﻤﺎﯾﺘﯽ ﺍﻭ ﺧﺎﺭﺝ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﺩﯾﮕﺮ، ﮐﻤﮏ ﺑﻪ ﻓﺮﺯﻧﺪ ﺑﺮﺍﯼ ﺭﻫﺎ ﺷﺪﻥ ﺍﺯ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﺩﯾﻨﯽ ﮐﻪ ﺳﺎﻝ ﻫﺎﺳﺖ ﺍﻧﺮﮊﯼ ﺭﻭﺍﻧﯽ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺧﻮﺩ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ. ﺍﻣﺎ ﺭﺳﯿﺪﻥ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﻧﻘﻄﻪ، ﺯﻣﺎﻥ ﺯﯾﺎﺩﯼ ﻣﯽ ﻃﻠﺒﺪ ﻭ ﺑﺮﺍﯼ ﺭﺳﯿﺪﻥ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺑﺎﯾﺪ ﺣﻮﺻﻠﻪ ﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﺻﺒﺮ ﮐﺮﺩ.
ﯾﮏ ﺭﺍﻫﮑﺎﺭ ﻣﻮﺛﺮ
ﺩﺭ ﭼﻨﯿﻦ ﺷﺮﺍﯾﻄﯽ، ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﯾﮏ ﻫﻤﺴﺮ ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ ﮐﺎﺭﯼ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﯿﺪ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﻫﯿﺪ ﻧﺰﺩﯾﮏ ﺷﺪﻥ ﺑﻪ ﻭﺍﻟﺪ ﻫﻤﺴﺮﺗﺎﻥ ﺍﺳﺖ. ﺍﮔﺮ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﺷﻤﺎ ﺑﺎ ﻭﺍﻟﺪ ﻫﻤﺴﺮﺗﺎﻥ ﺧﻮﺏ ﺑﺎﺷﺪ، ﺍﻭ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺭﻗﯿﺐ ﺧﻮﺩ ﻧﻤﯽ ﺑﯿﻨﺪ ﻭ ﮐﻢ ﮐﻢ ﺍﺳﺘﻘﻼﻝ ﻓﺮﺯﻧﺪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻣﯽ ﭘﺬﯾﺮﺩ.
ﺍﮔﺮ ﻫﻤﺴﺮﺗﺎﻥ ﻧﯿﺰ ﺩﺭﯾﺎﺑﺪ ﮐﻪ ﺷﻤﺎ ﻣﻮﺭﺩ ﺗﺄﯾﯿﺪ ﻭﺍﻟﺪﺵ ﻫﺴﺘﯿﺪ، ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﺍﻃﻤﯿﻨﺎﻥ ﺑﯿﺸﺘﺮﯼ ﭘﯿﺪﺍ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺑﻪ ﻣﺮﻭﺭ ﺯﻣﺎﻥ ﻭﺍﺑﺴﺘﮕﯽ ﺍﺵ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻣﻨﺘﻘﻞ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ. ﺍﺯ ﺁﻥ ﺟﺎ ﮐﻪ ﺍﯾﻦ ﻭﺍﺑﺴﺘﮕﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﻭﯼ ﻟﺬﺕ ﺑﺨﺶ ﺗﺮ ﺍﺳﺖ، ﭼﻮﻥ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﺩﯾﻨﯽ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻭﺟﻮﺩ ﻧﺪﺍﺭﺩ، ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ ﺍﻓﺰﺍﯾﺶ ﻣﯽ ﯾﺎﺑﺪ ﻭ ﻓﺮﺯﻧﺪ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻭﺍﺑﺴﺘﮕﯽ ﺷﺪﯾﺪ ﺑﻪ ﻭﺍﻟﺪﺵ ﺭﻫﺎ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ.
ﻧﮑﺘﻪ ﻣﻬﻢ ﺩﯾﮕﺮ ﺍﯾﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﻏﻠﺐ ﺍﯾﻦ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﻣﻌﻤﻮﻻً ﻫﻤﯿﺸﻪ ﻭﺍﺑﺴﺘﻪ ﻫﺴﺘﻨﺪ، ﭼﻪ ﺑﻪ ﻭﺍﻟﺪﯾﻦ ﻭ ﭼﻪ ﺑﻪ ﻫﻤﺴﺮ ﻭ ﺍﻋﺘﻤﺎﺩ ﺑﻪ ﻧﻔﺲ ﺯﯾﺎﺩﯼ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ ﺣﺘﯽ ﺍﮔﺮ ﺧﻼﻑ ﺁﻥ ﺭﺍ ﻭﺍﻧﻤﻮﺩ ﮐﻨﻨﺪ.
