تا بچه بودم فقط خونه مدرسه.سالی دو بار میرفتیم خونه مامان بزرگم فقط.ده سالم که شد داداشم شروع کرد که هییچ جایی نباید بری و اذیتم میکرد.شونزده سالگی شوهرم دادن .شوهرم بدتر از خودشون بود.هیج جا هیچ جا حق ندارم برم.ده ساله گذشته خونه مامانم دو کوچه اونورتره بدون خودش نمیزاره.شمارمو اجازه ندارم به هیچکی بدم.ارتباطمو با دوستام قط کرد.ارایشگاه سالی دوسالی یه بار برم پشت در میمونه تا کارم تموم بشه صد بارم پیام میده که بدو زود باش.تا حالا پام وارد یه باشگاه نشده😔دلم میخواد رانندگی یاد بگیرم خیاطی ارایشگری چیزی ولی اجازه ندارم با اینکه اوکجا محیط زنونس.
زندانم ازادیش بیشتره
میگه شاید باشگاهی جایی کسی ازت عکس بگیره پخش کنه ابرومون بره.بازار شهر خودمون تا جایی که بتونه منو حتی با خودش هم نمیبره.میگه چیزی میخوای ماهی یه بار دو ماه یه بار میبرمت یه شهر دیگه که نزدیکمونه
دلیلت اززندگی تواون خونه چیه
اشتباه خانواده در محدودیت شدید اینه دیگ
الان حرفی بزنی میگ‌خونه بابات چی دیدی؟
تجدید نظر کن
جداشو اگه درست بشو نیس
چون دااااغون میشی
مگع چنبار میخواییم زندگی کنیم ؟
بچه داری ؟
گذاشته درستو تا دیپلم ادامه بدی ؟
زن هایی مثل شمارو زیاد دیدم متاسفانه
بچه داری
باهاش حرف بزن خواسته هاتوبگوعزیزم
شایدقبول کردخودتوناراحت نکن
ارسال نظر شما
این تاپیک قفل شده است و ثبت پست جدید در آن امکان پذیر نیستجدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
50 ثانیه پیش
53 ثانیه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز
