بیست سالم پُر شده. شوهرمم ۲۶ سالشه. و چن ماه دیگه میشه ۲۷ سالش. دو سه ماه دیگه میشه. هفت ۸ ماه دیگه میشه یک سال ک عروسی کردیم. دانشجوعم و ترم ۳ فامیلامون همشون زود بچه دار شدن، اطرافیانم بهم میگن توهم زود بچه بیارو نزار دیر بشه. من عاشق درس خوندنم و یه برنامه هایی دارم بابت رشتم. تا ۳ سال دیگه بهش میرسم و یکی از آرزوهام خط میخوره. با وجود بچه دیگه هیچ وقت نمیتونم بهش برسم. اینو مطمعنم. از یه طرف همسرم خوبه. اما به نظرم هنوز ویژگی های یه پدر خوب رو نداره. خودم هم همین طور. دلم میخواد رابطمون قشنگ تر بشه و یکم اصلاح. بعد بچه وارد زندگیمون بشه. شاید هم بچه باعث شه اون مشکلات روابطمون حل شه. اما نمیشه شاید بدتر هم بشه و از هم دور شیم. نمیدونم، واقعا گیجم. شاید اگه ۲۳ ، ۲۴ سالگی ازدواج میکردم الان اینقدر حرص نمیخوردم بابت این قضیه ها..
الان که دارم اینو برات مینویسم، کاملاً رایگانه، ولی واقعاً نمیدونم تا کی رایگان بمونه! من و دخترم بدون حتی یه ریال هزینه، یه ویزیت آنلاین از متخصص حرفهای گرفتیم. کامل بدنمون رو آنالیز کرد، تکتک مشکلات رو گفت و راهحل داد.
خودم کمر و گردنم خیلی مشکل داشت، دخترم هم پای ضربدری و قوزپشتی داشت… و باورت میشه؟ همهش رو درست کردیم!