چقدر بی دست و پا هستم

آزمایش تیروئید و آهن و ویتامین دی بده. شاید اینا مسأله داره. 

دوماً به خودت نگو بی دست و پا. کارای خونه رو انجام میدی، بچه داری هم‌ می‌کنی. اینا خودش هزارتا کار ریزو درشته والا. 

برای خودت زمان مشخص بذار. مثلا بیدار که شدی تا ۱۰ هرچقد که رسیدی کارای خونه رو انجام بده. بعد با بچه برو بیرون. باشگاه ، پیاده روی، استخر و ....

بعد که برگشتی بقیه رو انجام بده. کار خونه که تمومی نداره. باید خودت بینش زمان بذاری.

میفهمم عزیزم چی میگی. 

با بچه سخته. ولی باید پاشی دیگه. 

من بچه ندارم ولی همینجوری هم سخته برام پاشم یه کاری بکنم. ولی به زور دارم خودمو میبرم کلاس 😂

پشت گوش ننداز. 

همون تکنیکی که گفتمو میتونی انجام بدی. یه ساعتی در نظر بگیر، با بچه هات بزن بیرون. برید پارک. یه فلاسک چای و میوه شیرینی هم ببرید اونجا بشینید بخورید. خیلی هم مزه میده بهتون. 

کارای این شکلی بکن. دو روز در هفته هم بری عالیه. کم کم میبینی که چقد روحیه ات عالی میشه. 

عزیزم اصلا یک روزه کسی شاد و اکتیو نمیشه. 

باید فقط قدم های کوچیک برداری.  ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌قدم‌های کوچیک ولی مستمر. 

یه لیست از کارای کوچولویی که میتونی انجام بدی بنویس. و سعی کن در روز یکیشو انجام بدی. یا حتی یه روز در میون. انقد کوچیک‌باشه که سختت نشه. وقتی هدف بزرگ میذاری، می‌ترسی و باعث میشه اصلا سمتش نری. همینه که هی به تعویق میفته. 

میتونی از بازی کردن با بچه ها تو خونه شروع کنی. یه بازی جدید و هیجان انگیز. 

میتونی با کمک بچه ات کیک بپزی. 

نوشیدنی جدید و هیجان انگیز درست کنید.

و ...

و حتی خیلی کوچیکتر از اینا. 

همینا بهت انرژی میده واسه کارای بزرگتر. 

عزیزم این که عالیه. 

این حس تو خیلیامون هست که احساس بی فایده بودن میکنیم. 

باورش نکن. 

همینکه بشینی با بچه ات فیلم ببینی ینی خود خود زندگی. 

همین ینی بهترین مادر دنیایی. 

ولی کارای خودتو نمی‌بینی. 

اگه پارک دوره ، برید پیاده روی. دور و اطراف خونه.