ببخشید ولی مقصر شمایی حق دار ناراحت شه خودت زدی که چی اونا اگه باهم خوب بودن جدا نمیشدن
پختن غذای خوب ، ناز و عشوه و مظلوم نمایی ، پریدن توی بغل و...معذرت خواهی مجدد و اینکه من چون خیلی دوستت دارم روت حساسم ، ببخشید درکم کن و.. بعدش که اوضاع خوب شد بهش بگو تو هم نباید اون حرف رو میزدی و در مورد اینکه میخواید در این مورد در آینده چی کار کنید حرف بزنید
خوب وقتی که از اون خانوم بچه داره عادیه که باهاش حرف بزنه.شما که اینقدر حساسی چطور راضی شدی با مردی که بچه داره ازدواج کنی.
مادرش اجازه نمیده هر ازگاهی بچه بیاد خونه شما؟
مثلا یک روز بمونه بره
نه عزیزم خواستت منطقیه
منم جای شما باشم احتمالا دوست نداشته باشم
ولی خب باید بشینی دو دوتا چهار تا کنی و با این قضیه یجوری کنار بیای این بچه تا ابد هست و روابط بین اونا احتمالا همیشه باشه به هرحال بچه بزرگمیشه مشکلاتی داره همسرتون و اون خانم باید باهم در ارتباط باشن تا مشکل اون بچه رو حل کنن.این مسائل جزو جدایی نشدنی زندگی شما هستن.
