چيكار كنم شوهرم مث بچه ى آدم حرفشو بزنه

خیلی از بار مسئولیت هام‌رودوش من هست

محبت کلامی هم ک لاله کلا

بلد نیس اصلا خسته تم نمیتونم دیگ سمتش برم همیشه حتی درخواست هاام از سمت من بوده توف ب زندکی ک دارم میکنم

نه فکر نمیکنم مدل شوهره استارتر رفتن تو غاره تنهاییشون باشه،

بیستر لوس بازیو ادا و جو گیری و اطواره،

شوهره منم اینجوریه،

به خاطره همون میدونم تو غاره تنهایی رفتن چیه ،ادا اصول در آوردن و چیه،

شخصیت های ناپخته اینجوری ان،استارتر باید آگاهانه و با زیرکی تربیتش کنه البته اگه تازه ازدواج کردن که خییلی خوبه اما اگه چند سال بگذره سخته اما بازم شدنیه

بله آدم های عمیق تر مدت غارنشینیشون بیشتره 

باید مدارا کنی باید خودت شرایط رو مدیریت کنی 

باید بحث های جالب یا بازی هایی ایجاد کنی که ناخودآگاه شرکت کنه . 

از طرفی اینم بگم فکر نکن اینکه هر دفعه بیاد بهت بگه از فلان کارت ناراحت شدم خیلی خوبه و تکلیفت مشخصه . 

الان همسر من جوریه که کوچکترین رفتار ناشایست یا حرف من رو بهم گوشزد می‌کنه و میگه که فلان کارت باعث ناراحتیم شده . 

این منو خیلی اذیت می‌کنه . 

گاهی مثل امشب که منتظر بودم بابت فلان جمله ی ناخواسته ام بیاد بهم بگه فلان و بهمان ، اما فراموش می‌کنه 

نمیدونی چه نفس راحتی میکشم . 

خیلی همدیگه رو دوست داریم 

اما واقعا ایراد گیری ها و زود برخوردن هاش و تذکراش برام خیلی سخته تحملش

برای منم‌کلا خانواده خشکی هستن‌همه شون زیاد باهم‌حرف نمیرنن من تو‌خونه شون‌مثل دلقک باید حرف بزنم اونا گوش بدن‌و بخندن 

ببین پیام نده 

نامه کاغذی براش بنویس و یک مسافرت دو سه روزه برو (البته اگه باعث ناراحتیش نمیشه)

توی نامه همش غر نزن 

اول از خوبیاش که برات ارزشمند هستن بگو 

بعد بگو خیلی دلم میخواد برای حفظ حال و هوای خوب بین دو تامون تلاش کنم . با شفاف سازی کمکم کن و فلان .....

اتفاقا اندازه ی مورچه نمیفهمن والا ۵ ساله عروسشونم ی شاخه گل ازشون نگرفتم 

خودم برای روز مادررو‌پدر هدیه میگیرم براشون‌اونااصلا من و ادم حساب نمیکنن بالاخره منم مادرم باید برای من ی ش و رت بخرن هدبه لااقل

من ک قید شو زدم میگم ولش کن بزار این ۴ سواهم بگذره تموم بشه بره 

ای بابا پسر عموی جوونم مرد ۳۰ سالش بود ی تسلیت نگفتن دختر حتی نیومدن مسجد