چشم عزیزم
اول اینکه بچه اول ، ۷ سال اول زندگیش که مهم ترین سالهای زندگیش هست ، تجربه های زیادی بدست میاره با داشتن خواهر یا برادر .
حس هایی رو تجربه میکنه که تاحالا نکرده . مثل حسادت . مثل تقسیم کردن . مثل استقلال و بزرگ شدن . مثل مواظبت کردن از کوچکتر از خودش . دعوا کردن و بازی کردن با خواهر و برادرش و..... همه اینا باعث رشد هردوتا بچه میشه .
یکیشم اینکه بچه مدرسه ای توجه زیادی میخواد که هم برای مادر هم برای بچه اول ، خیلی سخته که مادر بجای توجه به درس بچه و کمک بهش یا دوران بارداریش باشه و حال بد و دکتر و زایمان و..... هم همزمان رسیدگی به نوزاد و گریه های شبانه نوزاد و واکسن و دندون و..... واقعا نه توان برای مادر میمونه نه اون بچه اول طفلی . احساس میکنم ممکنه بچه لطمه بخوره درسش .
بعد مثلا فکر کنید بچه اول ۸ سال ۹ سال کانون توجه بوده . حکومت میکرده
یهو همه چیش باید نصف بشه حتی محبت پدر و مادرش .
سن پایین تر بچه ها باهم بزرگ میشن از سنین پایین یاد میگیرن هوای همو داشته باشن .
مهم تر از همه چند سال بعد یکیشون دوران نوجوانی و تنهایی و فازهای خودشو داره
اون یکی تازه وارد فاز کودکی و شیطنت و بازی با خواهر یا برادر بزرگترش و میخواد
یکی میخواد فیلم بیینه
یکی میخواد کارتون بیینه
اینا البته حاصل تجربه کسایی هست که فاصله سنی بچه هاشون زیاد بوده
بازم نمیشه یه نسخه برای زندگی همه پیچید❤️❤️❤️