با اینکه هفت هشت ساله از این موضوع میگذره
ولی هیچ وقت یادم نمیره من همیشه با دوتا از دوستام نمره اول بودیم
اون موقع ها هم وضع مالیمون خوب نبود تو مدرسه میخواستن به بچه ها جایزه بدن دوستام که نمره اول بودن رو صدا زدن بهشون ساعت خرسی دادن انقد خوشحال بودم که به منم میدن خیلی ذوق کردم
بعد برای نمره های پایین طناب گرفته بودن منو صدا زدن بهم طناب دادن
به معلمم گفتم چرا منم مثل اونا همیشه ۲۰ میگیرم کلی سرم داد زد بعدم گفت چون اونا خیلی باهوش تراز تو هستن
و الان بین اونا من خیلی موفق ترم تو زمینه تحصیل
هیچ وقت یادم نمیره
هر وقت یادم میفته دلم برای اون مظلومیت بچگیم میسوزه اشک تو چشم جمع میشه
خیلی از معلما همینجوری حق الناس میفته گردنشون
من همه رو بخشیدم ولی تا قیامتم اونو نمیبخشم💔
