بنظرتون به شوهرم زنگ بزنم

آخه ما بازم با هام دعوا کردیم ولی نگفته به خانوادش ولی این بار من اومدم خونه مامانم تازه از بابا مامانشم خداحافظی کردم لباس کمم برداشتم اگه نمیودم حتما دیونه میشدم

میشه بگی چرا من مقصرم فعلا که اون از چشم من افتاده

منم همین میخواستم چند روز دور باشم نه که قهر کنم 

خدایی هر کسیم باشه  حالش از شوهرش بهم نمیخوره همه جور من تو اون زندگی زحمت میکشم غم و غصه اش ناراحتیش ماله کنه اونوقت اونا تو اولویتن دوست عزیزی بهم میگه بی سیاست ولی خدا میدونه چقدر کوتاه اومدم و با هاش مدار کردم ولی اون بدتر شد و فکر کرده من دارم بهش باج میدم دیگه نمیکشم کم آوردم مگه من چقدر زندگی میکنم که این همه جنگ اعصاب داشته باشم اون هم بخاطر دیگران الان اونا دارن زندگیشون رو میکنن اعصاب خوردیش مال ماست 

عزیزم شما کاملا یه طرفم قضاوت کردی مشکل یه لقمه نون نبود مشکل اینجاس اون براشون جون میده و اونا به یه ورشونم نیست هزار بار صداش زدیم اومده بالا سر سفره فک کردی یه بار دوباره یه بار که پایین خوابیده بود ما صبونه خورده بودیم وقتی داشت می‌رفت سر کار خواهرزادش بیدار شده بود بهش گفته بود برو بالا صبحونه بخور اینم به من گفت صبحونه رو براش حاضر کن منم حاضر کردم ولی اون اونقدر برای دایش ارزش قائل نشد و نیومد هزار بار با خودمون بردیمش بیرون اویا با حرف و محبت بهش گفتم عزیزم هزار تا اتفاق هست خدایی نکرده اگه چیزیش بشه پدر و مادرش با هیچی راضی نمیشن ولی کو گوش شنوا شوهر من داره با این کارا منو اذیت می‌کنه هزار بار بهم گفته خواهرمو پسرش همه دنیایی منن آخه اگه شوهرت همچین چیزی بهت بگه چه حالی میشی مثل یه دشمن با من رفتار می‌کنه می‌گفت اگه یه چیزشون بشه من میدونمو تو چرا اینقدر بهم گیر میدی سر اونا حالم ازش بهم میخوره کاش حداقل جلو چشمشون بود آدم حرصش نمی‌گرفت 

این اگه خواهر و خواهر زداه باهاش باشن بیشتر بهش خوش میگذره

میدونی فقطم این اینطوری وگرنه اون دوتا یرادرش اینطوری نیستن این فکر کرده من دشمن خانوادشم منم پیش خانوادش بد کرده با کاراش وقتی یاد کاراش میفتم هزار برابر ازش متنفر میشم کاش میتونستم جدا بشم کاشششش