فرض کن امروز یه اتفاق بد به موقعیت بد ناراحت کننده رو تجربه کردی و الان نیاز به همدلی داری
یه دوستی داری ک همیشه موقع ناراحتیش سنگ صبورم بودی و حالا انتظار داری بهت دلداری بده
اون آدم با حالت خنثی و بدون لحن و میمیک چهره بهت میگه آره میدونم حالت بده آره درک میکنم
آیا از این همدردی حس خوبی میگیری؟
با فرض کن یکی از مهم ترین عزیزاتو از دست دادی طرف خیلی بیخیال و خنثی بهت میگه غم عزیز آره سخته الان دارم درکت میکنماا
یا برای یکی از آشناهات دوستات همکلاسیات یا حتی پارتنرت تولد ک نه اصلا یه کادوی تولد میگیری و حساابی براش ذوق داری طرف با چهره خنثی و بی حسی بهت بگه آره مرسی ممنون خوشحال شدم مرسی 😐
پس نگو مهم نیست این موضوع خیییلیم مهمه
این همه کتاب این همه اساتید این همهههه دوره از زمان هزار سال پیش تا همین الان همینجور الکی و بی هدف به وجود نیومدن ک بعد با خودت بگی من همینم ک هستم.. من خودمو با همینا دوست دارم ..
دوست داشتن و پذیرفتن برای چیزیه ک در دایره اختیاراتت نیست و کاری نمیتونی بکنی مثل یه نقض مادرزادی یا یه بیماری لاعلاج
نه یه رفتاری ک میشه درستش کرد