به زور فرستادن منو یه مدرسه ای که دوست نداشتم از همون مهر ماه التماس کردم گفتم من استرسی ام اینجا اذیت میشم توروخدا. گفتن نه بحث ایندته باید بخونی همونجا. بحث ایندم بود درست ولی پز خودشون به فامیل افتخار کردنشون بعد دوتا داداش درس نخون به اینکه دخترشون تیزهوشان می‌ره!! هر روز میگفتم من حالم بده استرس دارم تو اون مدرسه با هیچکس دوست نشدم گوشه گیر شدم گفتن نه طاقت بیار دوساله دیگه. عصابم خورد شد همش به خودکشی فکر کردم تحقیر شدم همش سر دوتا دونه نمره و درس که ده سال دیگه حتی یادم نیست چی بوده! هیچکس حتی نگفت بیا بیرمت مشاوره به خاطر استرسی که میکشی حداقل، گفتن دردت اینه درس نمیخونی تنبلی میکنی میخوای فرار کنی. الان همش دنبال جلب توجه های احمقانه ام بلکه دلشون بسوزه هی دنبال راهکار میگردم غش کنم تشنج کنم. الان من هیچی نیستم. قبلا درسخون شاد باهوش بودم با کلی دوست مدرسه ای. الان هیچی ندارم تا پارسال کلی ۲۰ ۱۹ نمره داشتم الان ۱۰ هم به زور میگیرم.مامان بابامو دوست دارم واقعا اوناهم منو خیلی دوست دارن اینو میدونم ولی دلم گرفته از اینکه روح من براشون هیچ اهمیتی نداشت فقط گفتن پس ایندت چی اینده چی. یعنی بری مدرسه معمولی با یه مشت دختر پی قرتی بازی و بیرون رفتن یعنی بری دانشگاه ازاد؟ یعنی بیکار بشی.
خواهر شوهر خواهرمم خیلی درسخون بود، رفت تیزهوشان افتضاح شد و آخر سر هم یه رتبه بد توی کنکور، اما تو برای کنکور بخون و عزمت رو جزم کن، بیخیال مدرسه و دوستات و جایی که هستی
می دونم سخته خواهر خودمم نمونه دولتی می رفت و به خاطر سخت گیری هاشون دووم نیاورد اونا هم چون دیدن استعداد داری دلشون خواسته شرایط ایده آل برات فراهم کنن فکر می کنن بچه ای خوب و بدنو حالیت نیست ولی بهت حق میدم اگر می تونی به مادربزرگی خاله ای کسی بگو باهاشون صحبت کنه اگر نه حالا که اونجا هستی از امکانات استفاده کن و اگر امکانش هست بیشتر تلاش کن بخوای نخوای عمرت داره اونجا میگذره گس یا حلش کن یا بپذیر
من شاید یه دهه از تو بیشتر عمر کردم
میگم پدر مادرت کار درستی کردن ،ولی توی مسیر اشتباه
این حس های که شما داری نیاز به همدلی و گوش شنوا داره
تا حالا با روانشناس صحبت کردی ؟
واقعا معلومه خیلی باهوشی نگاهت ب مشکلت خیلی ریز بین و با دید روانشناسانه است بنظرم خودت بهتر از هرکسی میتونی کمک کنی ب خودت .
شناختت از خودت و مشکلت خیلی خوبه
