خداوندا!
مرا وسیله صلح قرار ده، جایی که نفرت است حامل عشق، آنجا که اشتباه است حامل بخشش، آنجا که بی نظمی است حامل نظم، آنجا که نادرستی است حامل درستی، آنجا که شک است حامل ایمان، آنجایی که ناامیدی است حامل امید، آنجا که تاریکی است حامل نور، آنجا که
اندوه است حامل شادی باشم. خداوندا، دانشی عطا فرما تا بجای اینکه بدنبال درک شدن باشم درک کنم، بجای تسلی خواهی تسلی دهم، زیرا پیدا کردن در گرو گم شدن است. با بخشش دیگران خود بخشوده می شویم و در مرگ ، حیات جاودان پیدا می کنیم.
آمین
