چرا بعضی از ما خانوما انقد توجه مرد ،رل،دوست پسر برامون مهمه
چرا همش گریه میکنیم و بازم دوست داریم آدمی رو که تیر خلاص به قلبمون میزنه
چرا اعصاب و روان خودمون رو بازیچه دیگران میکنیم
چرا انقد باید ضعیف بود که برای قوی شدن به کسی تکیه کرد
واقعا چرا انقد تو پیاما گوگل میخونم که تا اییییییین حد پسر و مرد و جاری و فلانی باید مهم باشه و ارزش داشته باشه
سعی کنیم وقت و انرژی مون رو برای کسانی خرج کنیم که وقتی اشک چشمتو دید بهت نخنده بهت بگه اسکلی
اونو از رو چهره پاک کنه
چون روحیه مون حساسع
خب گلم یعنی نمیشه یه زن قوی و محکم باشیم که انقد نتونن اذیتمون کنن
از صلح تا شب من هزار تا پیام میخونم فقط نوشته شوهرم بهم اینو گفته
رل من منو ول کرد
من به شوهرم شکاکم
بابا بسه یکم آدم خوبه رو پا خودش وایسه اراده داشته باشه قوی باشه
تو این دنیا تنها کسی که پشتم بود فقط مادرم بود و بس
همه اومدن و رفتن چه از بی پولی چه عاطفی چه قرص اعصاب خوردم
آنقدر درررررد کشیدم که بزرگ شدم
ولی از من به بقیه نصیحت فقط و فقط و فقط اونیکه آسیب میبینه خودتی
نه مادر شوهر چیزیش میشه نه جاری نه شوهر نه دوست. تازه بهت می‌خندن مسخره میکنن
هزار تا کلاس روان شناسی رفتم بلکه بتونم شوهرمو درست کنم اطرافیانم، رو نشد هر روز ناامید تر از دیروز
چونکه میدونی یاد نگرفته بودم باید به اندازه ارزش آدم ها بهشون بها داد زیادی که باشی پرتت میدن کم باشی حذفت میکنن
این قانون دنیا ما ادمایه و متاسفم واقعا
