واقعا چرا

یه نفر هست تو نزدیکان ما همین طوره

الان که داره باهام حرف میزنه میره تو اتاق پشت سرم بد میگه

بعد همشم در حال نالیدن از زندگی بقیه است که چرا اینو دارن اونو دارن و...‌

خب بشه 

درگیر چی هستی 

رها کن عزیز

چرا باید ناراحتی بشی از رفتار آدم ها باهات 

هرکی پشت سرت حرف زد بگو حتما درست میگه چی بگم بهتون  و بحث رو تمام کن

اصلا مهم نیست چه نسبتی با شما داره

حرفم اینه مهم نباشه واست چه رفتاری باهات داره

روی خودت کار کن 

من روی خودم کار کردم الان توی جمعی که میرم آرامش دارم

وقت ما اونقد ارزشمند و کم هست که وقتی واسه اتلاف انرژی نداریم 

انرژی نداریم که صرف این آدم ها کنیم

باید عاقل باشیم این آدم  به روح ما ضربه زده حالا تیرشو برداریم هی فرو کنیم تو روح و روانمون؟

خب در مقام خواهر شوهر حرکتی نزدی روش که ناراحت شده باشه و توی ضمیر ناخداگاهت بمونه؟

روزی که من عقد کردم فرداش دعوت شدم خونه ی مادر شوهرم خواهرشوهرم بهم گفت بابات چرا ناراحت بود گفتم خب طبیعیه یدونه دخترش داره از خونش میره گفت  پسرمون از سرتونم زیاده تا الان دوسال میگذره ضمیر ناخداگاهم ازش متنفره هرخوبی دیگه ایی که بکنه بازم هربار که میخوام برم خونه مادرشوهرم پاهام بزور راه میرن اصلا کند میشن