ان شاالله درست میشه
به زبون نرمش کن
اصلا محبت زیادی بکن،هی تاییدش کن،هی بزرگش کن،بذار اون شاق غول تو ذهنش بشکنه،خودش راه میاد
شوهر هم اولا خودشو خیلی دست بالا میگرفت،فکر میرد بهترین شوهر دنیاست،بعدها کم کم میگفت آره منم فلان ایرادو دارم بهمان کارو کردم بد بوده....
دوست خوبم میشه دعاهایی ک استفاده کردی برای اخلاق شوهرت رو ب منم بگی ..و اسم دکترت
منو شوهرم انگار دشمن همیم انقد رو حرفای هم حساسیم تا حرف میزنم میگه اه بس کن آرامش نزاشتی حوصله ندارم و فلان ..انقد عاااااشقم بود حد نداشت .خیلی عوض شده تحمل اینجوری بودنشو ندارم ..اصلا داد نمی‌زد توهین نمی‌کرد حالا تقی ب توقی تند میشه
من بهش میگفتم روزی یکبار بکو دوستم داری عادتت بشه چون قبلا همینجوری بودی .. مسخرم کرد گفت بزور تو نمیشه گفت باید ب دلم بیاد تا بگم و چقد تو این حرفایی و وقت مهر طلبی ..منم خودمو سنگ و سرد کردم 🥲
ببین ماهم خیلی بد شده بودیم باهم
همه اش نقش بازی میکردیم که خیلی خوبیم مثلا
من تازه کلی ام تو خونه باباش کار میکردم و اونجا رو سامون میدادم
چون مادرش فوت شده،ولی اصلا به چشمش نمیومد
باورتون نمیشه من چقدر زحمت کشیدم تو این زندگی
نمیدونم این مهرطلبی رو کی انداخته تو ذهن همه
نه آدم حالت آویزونی داشته باشه نه بی عاطفه باشه
اگر از شوهر و زن مهرطلب نباشیم از کی باشیم آخه
ببین سردی بدتره ها
من خودم خیلی سرد بودم از هر لحاظ این خودش آفت زندگیه
