سال های قبل که توی فاز مثبت اندیشی و کوفت و زهرمارهای این مدلی بودم،بله.
حقیقتش یک ساله ( بعد از فوت پدرم) فهمیدم کی دوسته کی دوست نیست.
بنابراین شروع کننده ی هیچ تماسی نیستم.
شروع کننده ی هیچ احوالپرسی نیستم.
شروع کننده ی هیچ پیام تبریکی نیستم.
هر کس لطف کنه و تبریکی بگه، حالی بپرسه با تمام جان و دل باهاش رفتار میکنم.
ولی در غیر اینصورت.. نه.
راستی اینم بگم که 85 درصد شماره های تلفن گوشیم؛ بعد از این تصمیمم ،بی مصرف شده اند.
چون من بودم که همیشه واسه دیگران وقت میذاشتم.