سلام از همین اول بگم پسرم 18 سالمه تا بحال هم به ناموس کسی چپ نگاه نکردم و با بقیه متفاوتم.متاسفانه بجز اینجا جایی برای طرح مشکلم ندارم.
من در خانواده ای 5 نفره در روستا زندگی میکنم پدر و مادرم زندگی را برایم زهر.مار کردند.از بچگی پدرم فقط کتکم میزد حتی یادمه با چوب زد تو سرم و از اون سن هفته ای یکبار از بینیم خون میاد.از بچگی در مزرعه ها با پدرم کار کردم این همه سال احترامشو نگه داشتم ولی انگار در این خانه جایی ندارم.برای من تابحال لباسی هم نخریدند تا این سن با لباس های کهنه پسر عموم به سر بردم.یکبار در مزرعه کم کاری میکردم که با چاقو به جانم افتادند و همسایه زمین مون دید برد منو بخیه زنی.از خانوادم هیچ انتظاری هم ندارم وقتی هم سن و سالهای خودمو میبینم از والدین شون انتظار ماشین و گوشی و لپ تاپ بروز دارن قلبم به درد میفته.وضعیت تحصیلیم هم عالیه و تعریف می کنند.هر شبم گریه میکنم.دیگه جوری شده که پول خرجم رو میرم سر کار و خودم الان پنج سالی هست در میارم.پدرم وضع مالیش خوبه .همیشه خوردم کرده چه تو جمع چه هر جا.نمیدونم چرا پدر و مادرم باهام اینجورن.تا اینجا خدا خیلی مراقبم بوده
ممنون میشم راهکار ارایه بدین چون واقعا خیلی صبور بودم اینقدر صبر کردم و تحمل کردم
