سوفی غرق در تفکر روی مسیر سنگ فرش ایستاد.برای اینکه از فکر مرگ و نیستی بیرون بیاید،اجبارا به زنده بودن فکر میکرد.اما فایده نداشت،تا میخواست به زنده بودنش فکر کند،بالاخره فکر مرگ و نابودی به ذهنش هجوم می اوردو برعکس زمانی که میپذیرفت بالاخره روزی از این دنیا میرودبه ارزش زندگی پی میبرد؛گویی مرگ و زندگی دو روی یک سکه بودند که دائم توی ذهنش میچرخید.هرچه یک روی سکه بزرگتر و واضح تر میشد،روی دیگر هم وضوح و عظمت بیشتری پیدا میکرد.با خودش فکر کرد:ما نمیتوانیم طعم زنده بودن را بچشیم بی انکه بپذیریم روزی میمیریم.درعین حال اندیشیدن به مرگ هم غیر ممکن است بدون انکه معجزه شگفت انگیز زندگی را حس کنیم.
(دنیای سوفی)
یوستین گوردر
مسیری برای اشنایی با دنیای فلسفه
