بستگی به خودت و توانایی هات داره، من خودم به شخصه اصلا با بچه هیچ کاری نمیتونم بکنم ( بچه ندارم ولی می‌دونم مسئولیتش خیلی وحشتناکه) اونایی هم که میگن هر دو با هم یا از این بی خیالا هستند که به بچشون نمیرسن، یا نمیدونم درس خواندن درست حسابی یعنی چی. شرایط شما رو نمیدونم ولی با توجه به شرایط خودم اهدافم رو به بچه ترجیح میدم. اگر هم مجبورید حتما بچه ای داشته باشید و خانواده همراهی دارید که میتونن بچه رو نگهداری کنند شرایط آسون تره براتون
من ۲۰, سالم بود و دانشجو ، ۳ سالی بود از عقدم می‌گذشت سن شوهرم هم ۲۹..به خاطر سن اون تصمیم گرفتم بچه بیارم..خیلی سخت بود دروغ نمیگم اسون بود.. ولی با کمک مامانم از پسش براومدم...تا ارشد هم پیش رفتم یادوتابچه...
اگه کسیو داری کمکت کنه قطعا همزمان میتونی انجام بدی، اگه هم کسیو نداری و باید یکیو انتخاب کنی، من بودم بچه رو انتخاب میکردم چون ادم سنش بره بالا بازم میتونه درس بخونه و موفقیت برسه ولی بچه دیگه معلوم نیس بشه نشه مشکلی پیش بیاد نیاد و...
آخه عزیزم آدما و فکر و شرایط فرق میکنه
من اگه خودم سرکار میرفتم و شوهرم وضعش خوب بود بچه رو انتخاب میکردم و کلا اصلا حوصله اینکه برا کنکور بخونم ۴ سالم دانشگاه ندارم
حالا شما باید خودت مشخص کنی چون من احساس و شرایط زندگیو و اینا رو نمیدونم که
گلم بچه ک جلو دست و پارو نمیگیره اونقدر
فقط دوره بارداریت یکم مشکل میشه
دوستم هم هم درس خوند هم بچه داشت
یه پرستار تمام وقت گرفت کارای بچه و خونه رو بکنه خودشم کنار بچش بود
اسی هنوزسنی نداری بشین براکنکوربخون ۲۳که سنی نیست هنوز تاسی سالگی وقت داری برابچه دارشدن پس الکی خودتوخسته نکن یکیومیشناسم باسن چهل سالگی پزشکی قبول شد والانم یه بچه نه ساله داره وکلی هم موفق ومطبشوتاسیس کرده
